Dit is een goed AVI-jaar. Vooral in de allersimpelste categorie, met woorden van slechts één lettergreep, zonder al te veeel medeklinkers aan het begin of het eind van een woord, zijn er mooie boeken verschenen - maar HET UUR BIJ TUUR is een van de állermooiste. Riet Wille blinkt uit in haar genre, en hier vertelt ze over Vik die bij zijn vrolijke buurman Tuur op bezoek gaat. Die heeft een huis vol spullen, en dat levert heel wat pret, spel en avontuur op. Elke bladzijde is een gedicht dat buitelt van het taalplezier. Let wel - alles begrijpelijk en alles in eenlettergreepwoorden. Tekenaar Frank Daenen zorgt daarbij voor een heerlijke kijkopdracht. In wat volgens mij zijn allerbeste werk is laat hij de jonge lezer speuren en giechelen. Bijna elk woord van Wille is geïllustreerd, en daarnaast zijn er per bladzijde nog eens honderd ontdekkingen te doen. Wat een rijkdom, en dit boek verdient dan ook een flinke bekroning volgend jaar. Wat een geluk als je net leert lezen en Wille en Daenen komen op je pad.
Een boek met zuigkracht – dat is wat je hoopt aan te treffen in de literatuur, vooral in de kinderliteratuur. Zo’n boek heeft Simon van der Geest geschreven. SPINDER gaat over Hidde en Jeppe, twee broers die opgroeien met een veel te sterk geheim. SPINDER is het in dagboekvorm geschreven verslag van de liefde voor insekten die Hidde, alias Spinder, lange tijd op de been houdt, en van de oorlog die er in dit zinkende gezin bestaat. Totdat de weg omhoog gevonden wordt. Na het al terecht met de Gouden Griffel 2011 bekroonde DISSUS is dit opnieuw een fantastisch, geweldig, ontroerend, intrigerend, hypnotiserend boek. Alles klopt: de taal, de spanning, de kinderstem. Van der Geest laat hiermee zien dat hij een van onze interessantste kinderboekenschrijvers is. Nu al.