FLITS, DE ROZE RAPPER - Mirjam Oldenhave & Rick de Haas (Ploegsma)

Naast MEES KEES publiceerde Mirjam Oldenhave meer series. Erg leuk was die over de ROLLING BONES, en er was ook een klein serietje over BELLY B., een meisjesgroep, en een aanzet tot een detectivereeks voor kinderen, onder de naam BOKMA & BO. Maar FLITS is met drie delen tot nu toe de langste serie, naast MEES KEES dus. Het gaat om een groepje kinderen dat een schoolkrant maakt. Of eigenlijk twee: een officiële, op papier, en een 'echte', online. Daarvoor krijgen de kinderen mails en briefjes van klasgenoten met nieuws en problemen. Een goede vorm voor een lekker los, springerig verhaal. In dit derde deel (DE ROZE RAPPER) hebben Oldenhave en tekenaar Rick de Haas dan ook nog eens een nog inniger samenwerking gevonden. Tekeningen en tekst sluiten op een LEVEN VAN EEN LOSER-achtige manier op elkaar aan en dat werkt heel goed. De ik-figuur is Daan, die wel wat van Tobias uit MEES KEES wegheeft. Via hem hebben we een mooi, bescheiden, perspectief op de andere FLITS-redactieleden, en zijn hondje Egbert zorgt voor doorlopend komische momenten. Laat die verdere delen maar komen.

EEN SPROOKJE -Blexbolex (Clavis)

Als een sprookje doorverteld wordt, voegt de nieuwe zegsman er al snel details aan toe die in het oorspronkelijke verhaal niet voorkwamen. Op dat principe steunt het geweldige nieuwe Blexbolex-boek. Het 'sprookje' uit dit boek begint zeven keer opnieuw. En uit de allereerste ingrediënten (een school, een weg, een huis) groeit een verhaal over een vreemdeling, over een gijzeling, over een koningin, over een heks, een kabouter, een storm, een ontsnapping en nog veel meer. Eigenlijk vinden alle elementen uit alle spannende verhalen onderdak in dit unieke boek. Op elke bladzijde een nieuwe tekening in de prachtige Blexbolex-stijl (alleen wat exuberanter dan in zijn vorige boeken), en onder die tekeningen steeds één woord: dat is het procédé. Niet makkelijk, maar wat geeft dat? Het beeld is boeiend en het beeld is leidend: de woorden illustreren als het ware de tekeningen. Na een uitzonderlijk beeldboekenjaar, met bijvoorbeeld Isols NOCTURNO, Leo Timmers' WIJ SAMEN OP STAP, Jon Klassens DEZE HOED IS NIET VAN MIJ, Komako Sakai's ALS IEDEREEN SLAAPT en Marit Törnqvists GROTER DAN EEN DROOM (met tekst van Jef Aerts) en nog heel veel andere prachtige prentenboeken, is dit nóg een blinkend hoogtepunt. 2013: het jaar, het beeld, de vreugde.

REGELS VAN DE ZOMER - Shaun Tan (Querido)

Een oudere broer hebben heeft voordelen en nadelen. Er is al iemand voor je geweest en als hij gestruikeld is, zal hij je misschien helpen om niet te vallen. Maar een oudere broer kan ook nog weleens iets teveel opgaan in zijn rol van bewonderde en je meeslepen in onbegrijpelijke avonturen, waarbij de jongste broer de ondergeschikte is, en de oudste broer de onbereikbare koning.
Beide kanten van het tweebroederschap worden getoond in het prachtige prentenboek REGELS VAN DE ZOMER van de grootmeester zelf: Shaun Tan. Sommige prenten zijn angstaanjagend en sommige prenten zijn juichend vrolijk - en via een mooie, onderkoelde opsomming van de regels van de zomer die de jongste broer geleerd heeft komen ook wij langzaam dichter bij de fantasie van die twee. Bij het bekijken van deze beeldwereld worden we zelf een nog jongere broer: we begrijpen misschien niet alles, maar voelen ons bijzonder aangetrokken tot dit universum.

REGELS VAN DE ZOMER werd vertaald door Bart Moeyaert.  

STIEFKIND- Selma Noort (Leopold)

Virginia wordt door haar stiefmoeder Margriet liefkozend 'Sneeuwwitje' genoemd, maar Margriet zelf is het tegenovergestelde van een boze stiefmoeder. Vanaf haar zevende groeit Virgie in het warme nieuwe gezin van haar vader op. Daarvóór heeft ze het met haar echte moeder, Jill, moeten doen, die niet weet hoe ze voor haar dochtertje moet zorgen. STIEFKIND is het realistische verhaal van een vijftienjarig meisje dat voor het eerst sinds langere tijd weer eens een week bij haar echte moeder gaat logeren. Op de weg ernaartoe belandt ze eerst nog in een afschuwelijke overval van ADO Den Haag-hooligans op een treinconducteur.
Selma Noort heeft een heel sterk boek geschreven. Virginia en de andere personages zijn compleet en geloofwaardig, er is zowel een psychologisch sterk uitgewerkt verhaal als een spannend plot, en de terugblikken van Virgie, waardoor we langzaamaan een steeds ontluisterender beeld krijgen van de eerste zeven verwaarloos-jaren, maar ook een steeds veiliger beeld van de acht jaren daarna, zijn heel goed geplaatst. En dus voegt Selma Noort met STIEFKIND op het nippertje nog een mooi boek toe aan het rijtje 'beste van het jaar'.  
 

TEST. - Mirjam Mous (Van Holkema & Warendorf)

Na eerdere thrillers als VALS SPEL, BOY 7 en PASSWORD is er nu TEST. En dat Mirjam Mous leidend is in het schrijven van uitermate spannende boeken, met plots die je zo snel mogelijk tot je wilt nemen, bewijst ze ook met dit verhaal weer. Elvis Long moet zijn vader, de mislukte Elvis-imitator Chris Long, helpen. Hij krijgt een bericht dat zijn vader ontvoerd is, en dat hij alleen vrij zal komen als zijn zoon, Elvis dus, opdrachten uit zal voeren. In het begin van het boek volgen we Elvis die de opdrachten een voor een afwerkt, maar nog spannender is Elvis' zoektocht naar de ontvoerders, en dus naar zijn vader. Op het eind van het boek ben je blij voor Elvis: dan krijgt hij hulp van zijn vriendinnetje-to-be, Talisha. Mooi is de setting in een niet nader genoemd Engels kustplaatsje, zo wordt het geheel net in een iets onherkenbaardere omgeving geplaatst, en dat helpt mee aan de geloofwaardigheid (waar Mous toch al goed in is). TEST. is lekker lezen, door de pagina's heen schieten en hopen dat de schrijfster alweer een nieuwe thriller aan het bedenken is. En als je qua leeftijd nog niet aan Mous' thrillers toe bent is er een nieuwe, vrolijke serie voor 8-12jarigen: die over SPEES, DE RUIMTEWEES, een onbezorgd schoolverhaal in de traditie van MEES KEES en DUMMIE DE MUMMIE. Mous doet heel wat kinderen en jongeren door- en doorlezen.