EEN MENS IS GENOEG - Els Beerten (Querido)

We hebben na ALLEMAAL WILLEN WE DE HEMEL lang moeten wachten op een nieuw boek van Els Beerten, maar nu is het er dan: ÉÉN MENS IS GENOEG. En om maar meteen aan te geven wat ik ervan vond: het was de moeite van het wachten waard.

In drie delen vertelt  ÉÉN MENS IS GENOEG over Juliette. Zij krijgt het opgroeien niet cadeau: na de dood van haar vader blijkt haar moeder een lastige heerseres. De loop die het leven neemt zal Juliette voor altijd tekenen. Maar evenzeer als een boek over Juliette is dit een boek over haar geweldige, oudere broer Louis en over degene die haar zo graag tot de zijne zou maken: cafébaas en wielertalent Wilfried.

Het boek volgt Juliette door de jaren heen, en dat geeft diepte. Maar er is ook de taal, het fijne Vlaams van een dorpsgemeenschap, dat een plezier om te lezen is. Daarnaast heeft Els Beerten de vele episodes rap en puntig beschreven, met een minimum aan uitwaaiering, waardoor dit boek met zijn vele dialogen als een jonge kampioen op wielen tijdens een zomerkoers aan je voorbijschiet. Ja, ÉÉN MENS IS GENOEG is origineel op meerdere vlakken en dus een flinke aanrader.

OVERSPOELD - Gideon Samson & Julius 't Hart (Querido)

Pieter kijkt naar de finale van het wereldkampioenschap voetbal, Nederland speelt - en Pieter is niet bij zijn vrienden. Hij wil alleen zijn. En precies tijdens die wedstrijd krijgt hij een vriendenverzoek op Facebook van het meisje dat hij in omstandigheden heeft ontmoet die hij had willen vergeten. Wat volgt is een lange terugblik op die omstandigheden: hoe Pieter de tsunami in Sri Lanka beleefde.
'Van binnenuit'- dat staat steevast onder de coverquote van de Slashboeken. En in OVERSPOELD, waarop die twee woorden zeer toepasselijk zijn, krijgen we dan ook het verhaal van Pieter/Julius, zoals een schrijver die niet met een jongere samenwerkt nooit had kunnen verzinnen.

Het is enorm verheugend dat er na twee jaar pauze weer een Slash-boek is. En misschien nog verheugender is, dat het afkomstig is van Gideon Samson. Vanuit de precieze, uitgebreide en eerlijke informatie die hij van Julius 't Hart kreeg heeft hij een schitterend boek geschreven. In een heldere, sterke stijl laat hij ons zo dichtbij komen als maar mogelijk is. Daarnaast biedt dit boek een rolbaan van gebeurtenissen, wat maakt dat je niet wilt stoppen met lezen wanneer je eenmaal begonnen bent. Met deze prachtige, relevante roman over vergeten en verwerken zet de boekenherfst én de nieuwe Slash-worp glorieus in.

MEES KEES OP DE PLANKEN - Mirjam Oldenhave (Ploegsma)

De negende MEES KEES isverschenen, en wat een vrolijk rijtje boeken levert dat op. Zoals we gewoon zijn van Mirjam Oldenhave is er ook in MEES KEES OP DE PLANKEN weer veel hilariteit, actie, en ook ontroering, omdat hunkerende hoofdpersoon Tobias opnieuw een hoofd vol met zorgen heeft. Gelukkig worden die door de onvolprezen stagiair Mees Kees weggestreken, met behulp van Tobias' beste vriend Sep. En natuurlijk zijn er in dit deel ook weer de fijne tekeningen van Rick de Haas.

Het is denk ik niet onwaarschijnlijk dat Mirjam Oldenhave zelf een warm hart voor het onderwijs heeft, want ook in dit deel geeft ze zich graag over aan taalspel, aan gezegdes en aan het duiden van een taalbegrip, in dit geval: de ampersand. Deze laatste zin doet een saaie volwassen bedoeling vermoeden, maar daar hoeft niemand voor te vrezen. Haar taalplezier is volledig in het verhaal vervat en is helemaal niet als educatie of boodschap bedoeld. Integendeel: de ampersand staat in dit deel juist voor de mooiste inhoudelijke verhaallijn: die over de vriendschap, die, als je maar lang genoeg volhoudt, duizend maanden stand kan houden.
Dus: op naar deel tien van Mees Kees!

AADJE PIRAATJE VIERT FEEST - Sieb Posthuma & Marjet Huiberts (Gottmer) - DE FAMILIE LAZURIET - Sieb Posthuma & Ernest van der Kwast (Querido)

De pluimpjes op de feestmuts van Aadje Piraatje krommen zich even hakerig als de brillantine-kuiven van meneer en mevrouw Lazuriet op het omslag van DE FAMILIE LAZURIET. De twee prentenboeken zijn de laatste die Sieb Posthuma ons heeft nagelaten.

In het kinderboekenmuseum in Den Haag loopt nog nét de prachtige overzichtstentoonstelling van zijn werk, en hoe droevig het besef ook dat Sieb er niet meer is: toch stráált die expositie. Het is licht en kleurig en je kunt er niet niet-opgetogen van worden. Toen ik er was verzuchtte een aandachtig acht- of negenjarig jongetje naast me, terwijl hij naar een aantal ingelijste tekeningen stond te kijken: 'Mama, ik wil ook kunst maken.'

Ook Siebs werk in deze twee boeken straalt. Er zijn opnieuw kleurige uitdossingen met bloemenprint en plateauzolen (LAZURIET), er is opnieuw spel met letters, vogels en komische gezichtsuitdrukkingen (AADJE). In elk van Siebs boeken werken de spreads zo aanstekelijk dat je - als je al niet zelf aan de slag wilt - op z'n minst aan wilt wijzen welke tekeningen je favoriete zijn. In AADJE PIRAATJE VIERT FEEST wedijveren de platen waarop het sneeuwt met die waarop de piraten in de touwen hangen (wat een heerlijke compositie!). Bij DE FAMILIE LAZURIET zijn het vooral de surrealistische nachttaferelen: die waarin allerlei kopkleppers voorgesteld worden misschien, of de geweldige eindplaat, met de kinderen Lazuriet tussen de bomen.

Deze twee prachtige laatste boeken brengen natuurlijk spijt met zich mee - spijt, dat het voorbij is, dat er geen nieuw boek meer zal kunnen komen. Maar ze doen toch vooral wat ál Siebs werk doet: ze liften het licht naar je ogen, ze feesten met kleur en ze vieren de durf en de verbeelding.