DE KIKKERKOL - Reggie Naus (Ploegsma)

Toen TRUBBEL DE TROL verscheen schreef ik in een leestip dat ik hoopte dat dat boek het begin van een serie zou zijn. Dat was Reggie Naus gelukkig sowieso al van plan, en nu is deel twee er dan: DE KIKKERKOL. Opnieuw zijn Sanne en Pepijn de hoofdpersonen. Ze wonen met hun vader in een verafgelegen bos, maar ze hebben in dit tweede deel dus een huisgenoot: Trubbel. Die een jonge trol is en vooral houdt van eten en van wilde spelletjes - spelletjes waarbij niet alles heel blijft. En dit keer kan dat laatste goed uitkomen, want er is een ernstige bedreiging: de heks die de Kikkerkol wordt genoemd. Humor is wat dit boek onderscheidt van andere soortgelijke series. Je moet regelmatig hardop lachen om de teksten die Naus Trubbel in de mond legt. Een fris geschreven boek met zowel grappen als avonturen: ik kan me voorstellen dat dat heel graag gelezen wordt. En dan krijg je er ook nog eens die lekkere tekeningen van Kees de Boer bij... 

EEN AFSPRAAKJE IN HET BOS - Sylvia Vanden Heede & Benjamin Leroy (Lannoo) - ZO GROOT ALS PAPA - Bettie Elias & Frow Steeman (De Eenhoorn)

Beeld uit Vlaanderen - vaker wél dan niet de moeite waard. In EEN AFSPRAAKJE IN HET BOS wordt dat op exuberante wijze bewezen door Benjamin Leroy. Omdat het boek in samenwerking met het Agentschap voor Natuur en Bos is opgezet was Leroy dit keer iets meer aan de werkelijkheid gebonden, maar ook dat is geen probleem voor hem. De ijsvogels en kramvogels, de kamsalamanders en het vliegend hert: ze twinkelen van de pagina's. Een heel fijn kijk- en herontdekboek, dit EEN AFSPRAAKJE IN HET BOS.

In ZO GROOT ALS PAPA draait het om de rivaliteit tussen een broer en een zus, beiden stellen zich de toekomst voor en wel 'als ze zo groot zijn als papa'. In haar robuuste, bedrieglijk-naïeve stijl toont Frow Steeman ons die tijdsdromen. Soms volledig geschilderd, soms met contourlijnen in één kleur, maar altijd raken ze de essentie.

DE TUIN VAN DE WALVIS - Toon Tellegen & Annemarie van Haeringen (Querido)

Natuurlijk, het is verheugend nieuwe schrijvers en tekenaars te ontdekken, maar het is ook zo geweldig om te zien hoe ervaren kinderboekmakers blijven uitblinken. Tellegen en Van Haeringen doen dat in DE TUIN VAN DE WALVIS. Tellegen schreef een langer verhaal over een lief verlangen: de walvis wil graag een tuintje met een bank, bomen, struiken, bloemen, en schrijft een briefje aan Sprinkhaan, die alles kan leveren - en dat ook komt doen. Groot geluk voor de walvis, vooral als allerlei andere dieren zijn tuintje komen bewonderen. Tot hij zich realiseert dat...
Van de illustraties van Van Haeringen sla je bladzijde na bladzijde achterover. dat kleurgebruik, die zwier, die beheersing, die vormen, de keuze van de taferelen. Het hele boek is in de meest letterlijke betekenis van het woord verlicht. De tekeningen zijn zo stralend dat ze zelfs als het boek dicht is nog voor je ogen getoverd blijven staan. Van een achterover saltoënde kikker tot aan de langpotige sprinkhaan die alle benodigdheden voor de tuin op zijn rug draagt: het is een en al blinken.

NOOIT DENK IK AAN NIETS - Hans & Monique Hagen en Charlotte Dematons (Querido)

Hans & Monique Hagen verwoorden de vragen van een heel jong kind dat verwonderd om zich heen kijkt en de hele wereld wel zou willen omarmen. Heel knap is dat - omdat ze dat doen zonder over de hoofden van diezelfde kinderen heen te gaan. Daarmee wordt NOOIT DENK IK AAN NIETS een belangrijk boek, een boek dat bij dat omarmen helpt en overal vragenvuurtjes die sluimerden blij hoog leven inblaast. Over de dood, over liefde, over de hemel, over God zelfs. En dan zijn er die fan-tas-tische tekeningen van Charlotte Dematons. Alle spreads uit dit boek zou je aan de wand van de slaapkamers van al je nichtjes en neefjes willen hangen, zodat ze 's ochtends wakker kunnen worden in de hemel die ze schilderde bij 'God', in de wolkenvoorstelling van 'Hemel' of tussen de zelfverzonnen monsters van 'Bang'.  Heerlijk zijn de referenties naar kunstenaars als Van Gogh, Giacometti of Matisse, zijn de grapjes en de miniatuurtjes, maar de stralendste plaat is wel die bij 'Veren': bij het fijne versje over jezelf leren vliegen ('hocus pocus icarus')  toont Dematons een meisje dat in de lucht zwémt, met in de lucht om zich heen: vliegende... vissen. Een koesterboek.
 

UITGESPEELD - Gerard van Gemert (Clavis)

Gerard van Gemert is vooral bekend als de schrijver van zeer populaire boeken over sportende jongens en meisjes - boeken over voetbal en over hockey, en een enkele keer over een andere sport, zoals korfbal. Onlangs kwam er een heel ander boek van hem uit, een boek dat speelt tijdens de tweede wereldoorlog. Hoewel, ook hier is een voetballende jongen de hoofdpersoon. Het gaat om de Joodse Levi Poons, een uitblinker op het middenveld, die ondanks zijn frisse optimisme niet onder de gruwelijke consequenties van de oorlog uit komt. Het goede aan dit lekker lezende verhaal is dat niets verdoezeld wordt, maar dat de boventoon toch wordt gevoerd door trouw, door vriendschap en door doorzettingsvermogen. Het is een zeer levenswaardige roman geworden (je vliegt erdoorheen), die hopelijk door heel veel voetbalboekenlezende kinderen tot zich genomen wordt. Ook de stripachtige, authentiek-ouderwets aandoende striptekeningen van Rudi Jonker zullen daar aan bijdragen. Van Gemert heeft zich uitvoering op de hoogte gesteld van de historische context, zonder dat dat overkomt als kennis spuien. Sympathieke aanrader dus, voor een groot publiek.

EEN PRACHTIGE DAG - René van Blerk & Erik Kriek (Rubinstein/Van Goghmuseum/Munch Museet)

In de reeks 'Blinkende Boekjes' van uitgeverij Rubinstein verscheen zojuist een uitzonderlijk kunstprentenboek: een hypothetisch. EEN PRACHTIGE DAG gaat uit van de 'wat als' situatie waarin de Noorse kunstenaar Edvard Munch en de Nederlandse Vincent van Gogh elkaar ontmoeten en een dagje samen gaan schilderen.
Munch was tien jaar jonger, en in het echt hebben ze elkaar niet ontmoet. Wel worden hun wereldberoemd geworden werken vanaf september in het Van Gogh-museum samengebracht, en daarom schreef  Van Blerk ('senior educator' bij het museum) deze tekst, waarbij Munch droomt over de ontmoeting, beide kunstenaars naar zee gaan en Van Gogh schildert wat hij ziet, en Munch wat hij zag.
De beelden zijn van Erik Kriek, en die zijn sterk en exuberant: in zijn bijna cartoonachtige, maar toch realistische stijl maakt hij het verhaal licht, maar ook vooral toegankelijk. Er zijn vele subtiele verwijzingen naar de vormwereld en kleurenwereld van de twee schilders.
Dit boek lijkt me voor een kunsthistorisch prentenboek behoorlijk gewaagd, maar wat mij betreft ook behoorlijk geslaagd.

DE PARKIET, DE ZEEMEERMIN EN DE SLAK - Annemarie van Haeringen (Leopold/Stedelijk Museum Amsterdam)

Uitgeverij Leopold liet al heel wat schitterende, uitmuntende kunstprentenboeken verschijnen, bijna altijd in samenwerking met het Gemeentemuseum in Den Haag, maar dit schitterende, uitmuntende kunstprentenboek is in opdracht van het Stedelijk Museum gemaakt. Annemarie van Haeringen vertelt over Matisse, over zijn laatste levensfase waarin hij, na een ziekte, collages maakte van geschilderde organische vormen. DE PARKIET EN DE ZEEMEERMIN, een van de sleutelwerken van Matisse uit deze periode, staat op de achterkant van het boek. Even bedwelmend als dit beeld is het boek van Van Haeringen. Het is ondoenlijk om een rangorde aan te brengen in haar prachtige verzameling prentenboeken, maar dit boek behoort wel tot het bovenste stapeltje - of in elk geval dringt dat gevoel zich aan je op bij het opnieuw en opnieuw bekijken van de kleurwereld die uit de platen stijgt en je ogen betovert. De prachtige plaat waarop Matisse 'als een wilde schildert', met zijn scheef geplaatste doeken, met zijn eerste vegen op het grote witte canvas, met het rood van de vloer en de wanden, met de bladertak in de vaas, met de kromme pootjes van het schildertafeltje, met de enorm lange kwast waar een wapperlint van okerkleurige verf uit voortkomt. Maar dan zijn daar ook nog de platen van de avond in het ziekenhuis, van Matisse in zijn rolstoel en zijn geknipte figuren die voor je gezichtsveld dwarrelen, van Matisse die we door de in een groen blad uitgespaarde slakkenvorm zien, van... van... Dit boek blijft een flinke tijd stralend in je geheugen staan - en wat kun je nog meer wensen van een kunstprentenboek?