JUBELIENTJE EN DE HOED VAN OMA BLOOTJE - Hans Hagen & Philip Hopman (Querido)

De serie over Jubelientje en haar oma, levendig meisje en levendige oma, bestaat vijfentwintig jaar en Hans Hagen en Philip Hopman vieren dat op de mooiste manier: met een gloednieuw Jubelientje-boek. JUBELIENTJE EN DE HOED VAN OMA BLOOTJE is een van de leukste afleveringen geworden. Het overkoepelende thema is dit keer: musea. Jubelientje en haar oma gaan, soms samen met vriendje Dirk-Jan, naar allerlei musea: o.a. het Spoorwegmuseum, het Kinderboekenmuseum, het Muiderslot, het Rijksmuseum. Dat levert steeds heel fijne, vrolijke, originele hoofdstukjes op, waarin het smullen is van de dialoogjes tussen de kinderen en hun oma. Het boek loopt uit op de opening van een eigen Wat Heb Je Op Je Hoofd Museum.
Zodra je in een Jubelientje-boek leest is het thuiskomen in deze kinder-en-oma-wereld. Hagen vertelt helder, maar het leuke is dat hij soms net zo springerig met de verhaallijn om durft te gaan als een kind zou doen: omweggetjes naar woordspelletjes, naar korte inkijkjes in het verleden, naar grapjes.
De tekeningen zijn ook weer fantastisch. Zowel de prachtige gecomponeerde museum-beelden (die van de dinosaurus of de locomotief!) als de heerlijk volle, maar niet té volle overzichtsplaten (die van het museum van Jubelientje en Dirk-Jan), de enkele strip en de prachtige paginaplaat met oma en Jubelientje op zolder (pagina 34, een tekening die je ingelijst zou willen zien) - het is opnieuw Philip Hopman op zijn best.

APPIE EN OPA - Rian Visser en Tineke Meirink (Gottmer)

Als de nieuwste editie van de kinderboekenweek nadert (voor de editie van 2016 is gekozen voor het thema 'Voor altijd jong: grootouders in de kinderliteratuur'), schettert het gewoonlijk van de titels die iets met het thema van doen hebben. Maar waar ik óók zeer van hou zijn de bescheiden titels die niet met de grootste bombarie verschijnen, maar wel bijzonder sympathiek zijn. Een boek van de laatste categorie is het heel charmante APPIE EN OPA, geschreven door Rian Visser en getekend door Tineke Meirink. Het is een klein, dun boekje, waarin twaalf kleine verhaaltjes van elk één bladzijde zijn opgenomen. 'Verhaaltjes' is een te groot woord, het zijn meer schetsen, en juist dat maakt dat ik viel voor dit boekje. Appie en opa zijn duidelijk zeer goede vrienden, en samen kijken ze met één paar oude en één paar jonge ogen naar de wereld. Dat levert kleine, intrigerende episodes op waarin antwoorden worden gezocht op lieve vragen als: Mogen zwarte fietsen ook door groen licht rijden? Krijgen jonge vogeltje als ze oud zijn allemaal een eigen vogelhuisje? Waarom kunnen plantjes geen knuffel zijn? Hebben varkens ook kippenvel?
Deze titel stamt al uit 2002, maar kwam nu met een wat bewerkte tekst opnieuw uit. 'Tineke Meirink maakte totaal nieuwe tekeningen. APPIE EN OPA is een boekje geworden om te koesteren: aangenaam, bescheiden, warm.     

CIRCUS NACHT - Mattias De Leeuw (Lannoo)

Een meisje doet haar slaapkamerraam open. Het is avond. Een zwarte kat klimt naar binnen en samen doen ze circusspelletjes. De kat verdwijnt weer en het meisje valt in slaap. Maar als ze wakker wordt - het is nog steeds nacht - mist ze niet alleen de kat, maar ook het plezier dat ze met hem had. Gelukkig is er de circusposter aan de wand. De clown die erop staat afgebeeld komt tot leven en leidt haar het raam uit, naar een écht circus, en daar speelt ze mee met de clowns, de vuurspuwers en de acrobaten, net zolang tot ook Circus Nacht tot een einde komt - maar dan is er, de volgende ochtend...
Dit woordloze prentenboek is net zo mooi en exuberant als het debuut van Mattias De Leeuw: DE STELTENLOPER. Het baadt in prachtige blauwtinten, die zowel heerlijk koel als heerlijk warm aandoen. Het katje heeft een eigen verhaallijn, want waarom hij in het circus woont en daar wil blijven zien we op een van de laatste bladzijden. Behalve het fantastische kleurgebruik valt opnieuw Mattias De Leeuws zwier op: het gemak waarmee hij beweging vangt. Opnieuw dus een fijn groot boek van een van de grootste kinderboektekenaars in Vlaanderen.

CARRY ON - Rainbow Rowell (Van Goor)

Niet lang geleden was Rainbow Rowells boek ELEANOR & PARK een prachtige ontdekking, maar daarvóór verscheen FANGIRL al in het Nederlands. In die young adult roman gaat het o.a. over fanfictie. De hoofdpersoon schrijft dat, en gebruikt daar een personage voor dat Simon Snow heet. Een magie-leerling op een toverschool, die in de zomer naar de Normalen gaat, en een uitverkorene is. Duidelijk fanfictie van de Harry Potter-reeks dus. Om het nog interessanter te maken schreef Rainbow Rowell nu een écht boek over deze Simon Snow, een boek dus dat in elk geval uit de fanfictie-fascinatie van Rowell is voortgekomen.

De verrassing is dat CARRY ON een heerlijk te lezen fantasy roman geworden is die prima op zichzelf kan staan. Dat komt natuurlijk omdat Rowell zo'n goede schrijfster is. Het is interessant dat ze na ELEANOR & PARK zo'n heel ándere roman schreef, maar ergens heeft ze de twee genres (fantasy en realistisch liefdesverhaal) op een ideale wijze gemixt: CARRY ON wordt fraai overeind gehouden door de afstoting én aantrekking die er tussen achttienjarige Simon en de even oude Baz is. Het zindert tussen hen, en dat komt niet alleen maar door de magie.
CARRY ON is een boek geworden waarin het heerlijk wegzinken is, een stevige aanrader, en opnieuw heel natuurlijk, vloeiend en aangenaam vertaald, dit keer door twee grote namen onder de vertalers samen: Annelies Jorna en Ineke Lenting.