BOER BORIS EN HET GEBROKEN BEEN - Ted van Lieshout & Philip Hopman (Gottmer)

Dat ik fan ben van Boer Boris laat zich na acht eerdere leestips wel raden. Maar ook nu deel negen verschenen is beveel ik die weer graag bij iedereen aan. Dit keer is broertje Berend de hoofdpersoon, want hij breekt zijn been. Ted van Lieshout schrijft droog: 'Hij kan er niet op staan. Hij kan er niet op lopen. We moeten naar de winkel om een ander been te kopen.'
Tekenaar Philip Hopman heeft weer zichtbaar plezier gehad. Op de plaat die bij de bovenstaande zin hoort komt een horde blauwe kippen bezorgd en half in paniek aanrennen. We zien ze linksonder. Rechtsonder ligt de arme Berend (met zijn knalrode overall). Zusje Sam staat er bezorgd gesticulerend naast. Maar boven hen strekt een schitterende Van Gogh-achtige boom zijn takken uit. Op een mager stammetje (dat aardig rijmt met de botjes die we verderop in het boek op de röntgenfoto's zien) leunt een roze bladerdos, die weldadig tegenwicht biedt aan die blauwe paniekhennen. Overigens, om de compositie én de metaforische enscenering compleet te maken, ligt er nog een zielig gebroken takje op de grond. Of nee, er ligt een zaag naast en de tak is dus afgezaagd. Door Berend. Die op die manier zijn been gebroken heeft. Aha.
Zo zijn we nog maar één spread ver. Er volgt nog een fijn berijmd geruststellend verhaal én een beeldwereld die van bont naar geconcentreerd naar weer lekker bont gaat. BOER BORIS EN HET GEBROKEN BEEN is weer een heerlijke mini-opera van een prentenboek. Op naar deel tien.

DE GEVANGENISFAMILIE VAN PERRY T. COOK - Leslie Connor (Lemniscaat)

Er zijn boeken waar verschillende bezwaren tegen te bedenken zijn, die wel heel erg duidelijk Amerikaans zijn, die wellicht iets teveel een Hollywoodeinde hebben, die zich niet echt houden aan het devies 'show don't tell' - maar waar je toch de grote charme van inziet. Zo'n boek is ALL RISE FOR THE HONORABLE PERRY T. COOK, in het Nederlands vertaald als DE GEVANGENISFAMILIE VAN PERRY T. COOK. Perry, de jongen uit de titel, groeit op in een gevangenis. Niet omdat hij iets verkeerds gedaan heeft, maar omdat zijn moeder iets verkeerds gedaan heeft. Dat een moeder haar kind bij zich mag houden is volgens het boek ongewoon, maar de bevlogen gevangenisdirectrice heeft ervoor gezorgd dat het mogelijk was. Tot de officier van justitie erachter komt. Die de nieuwe vader van Perry's beste vriendin blijkt te zijn.
De charme van dit verhaal is de warmte die uit het beschrijven van de personages spreekt. Vooral de andere gevangenen lijken zo uit een fijne televisieserie weggelopen. Sowieso doet dit hele boek als een sympathieke sitcom aan. En ja, de bezwaren uit de eerste zin van deze leestip blijven bestaan, maar soms heeft een lezer er geen last van. Ik had er bij dit boek geen last van, want als de schrijfster voor één ding zorg heeft gedragen, dan is het wel dat je al lezend van Perry en zijn moeder gaat houden.

Dit boek werd vertaald door Ineke Lenting.

ARTHUR EN DE TATTOO VAN WOLF - Kaat Vrancken & Bert Dombrecht (Querido)

Het tweede boek over de wonderbaarlijke familie Staartjes is verschenen. Hondenkenner Kaat Vrancken schreef opnieuw over de belevenissen van Arthur, die net als zijn zussen een achterachterkleinkind is van een mensenras met hondentrekjes - een mooie vondst van de schrijfster. Deze 'kluivers' kunnen bijvoorbeeld extra goed ruiken, en hebben over het algemeen een hekel aan katten. In dit tweede avontuur gaat het om de zoektocht van Arthur (samen met zijn kat!) naar zijn vader (de kinderen hebben elk een andere vader). Arthur wordt geholpen door zijn vrolijke, eigengereide oma en door een wat duistere oom, die misschien wel iets in zijn schild voert. Extra leuk aan dit tweede deel is de entree van het boek: in pure graphic novelvorm krijgen we een snelle update over wat 'eraan vooraf is gegaan'. Dat hebben Kaat Vrancken en tekenaar Bert Dombrecht mooi gedaan. Een boek vol kijk- en leesgenoegen. 

THE HATE U GIVE - Angie Thomas (Moon)

Maar eens in de zoveel tijd komt er een boek voorbij waarvoor je meteen ruimte wil maken in je eeuwige jeugdboeken top tien. THE HATE U GIVE is zo'n boek.
Starr Carter is de hoofdpersoon. Ze woont in een getto-buurt, maar gaat naar een overwegend witte school. Daardoor leeft ze eigenlijk voortdurend in twee werelden. Dat gaat, met vallen en opstaan, maar alles wordt ondersteboven gesmeten wanneer een van haar beste vrienden door zinloos politiegeweld om het leven komt - waar ze bij is. Die gebeurtenis (helaas realistisch) is het vliegwiel voor een brandende mix van plot en psychologische worsteling. Hoe zwart ben je? Hoe wit ben je? Hoeveel wordt er in ons leven bepaald door kleur en door geld, en hoe kunnen we aan de tunnel die om ons heen lijkt te worden gebouwd ontsnappen?
Ik heb van dit boek geleerd, ik heb ervan genoten (Angie Thomas weet hoe ze échte mensen moet neerzetten, zeg, wowwww), ik heb er om gehuiverd en ik heb er toen nóg weer meer van geleerd. Je zou willen dat iedereen THE HATE U GIVE las. Om te weten wat er in ons gezichtsveld gebeurt, om over onszelf na te denken, om moed te scheppen en om vervoerd te raken. Dit boek heeft het allemaal en is dus niet alleen fenomenaal, maar ook belangrijk.

THE HATE U GIVE werd vertaald door Jasper Mutsaers.