DRAMA QUEEN - Derk Visser (Gottmer)

Derk Visser is altijd de chroniqueur geweest van jongeren die, laten we zeggen, niet in Aerdenhout wonen. Vanwege die keuze alleen al is hij een schrijver die we moeten koesteren. Maar nu is er Drama Queen, en van zijn boeken die ik bewonder is dit de nummer één.

Centraal staat de liefde tussen Angel en Kayleigh. Vanaf het begin voel je dat deze meisjes voor elkaar bestemd zijn, en hoe fijn is het als Visser hen en ons daar gelukkig in beloont. Maar de meisjes hebben een flinke weg af te leggen. In drie delen, waarin Angel, vanuit wie het verhaal wordt verteld, elf, dertien en vijftien is, volgen we hun worsteling uit de woelende omstandigheden van hun leven. Angels relatie met haar moeder en haar dementerende opa en Kayleighs weinig zorgende vader en gestorven moeder. Maar ook de school (Angel is er al van twee getrapt) en zelfs de buurt - en heel mooi is dat de drie episodes steeds aan het eind van het jaar spelen, met vuurwerk, regen en sneeuw.

In laconieke, heldere taal wervelt het verhaal voort. Als lezer hou je meteen vanAngel, met haar drukke gedachten en wilde manier van in het leven staan, en dat wordt alleen maar hartelijker als ze, in het laatste deel, heel voorzichtig een weg weet te vinden. Een weg voor zichzelf, Kayleigh én voor haar moeder, die trouwens de Oscar verdient voor beste bijpersonage (alleen al vanwege de prachtige dingen die ze zegt als Angel haar liefde voor Kayleigh opbiecht!). Sowieso mag dit boek van mij in de prijzen vallen. Lees Drama Queen.

HET GEHEIME BOEK VAN SINTERKLAAS - Floortje Zwigtman & Sassafras De Bruyn (Van Halewyck/Rubinstein)

Natuurlijk is vijf december alweer voorbij, en zes december ook, maar wat maakt het uit: Floortje Zwigtman en Sassafras De Bruyn hebben met Het geheime boek van Sinterklaas een tijdloos boek gemaakt. Wat een geweldige non-fictie!

Zwigtman legt alle historie omtrent de goedheiligman uit, ze zoekt naar de oorsprong, ontdekt dat er wel veertien Sint Nicolazen waren, legt uit wat kinderen door de eeuwen heen verwachtten als er op de deur werd geklopt, belicht Sintverwanten uit andere landen en culturen. Maar ze gaat ook in op de achtergrond van Sints helpers, waarmee ze de Zwarte-Piet-discussie niet uit de weg gaat, maar juist in prachtig perspectief zet. Ook heel goed: de laatste bladzijden van het laatste hoofdstuk. Daar buigt Zwigtman zich over de vraag: waarom geloven we in Sinterklaas? De antwoorden leiden tot een conclusie die vervolgens het hele boek omvat.
Een boek dat trouwens voorbeeldig is uitgegeven. Groot formaat, leeslint, mooie designwerk van - ja, van wie? Dat mag in de tweede druk wel vermeld worden.

O, en het tekenwerk van Sassafras De Bruyn! Er is geen spread waarop de lezer en kijker niet denkt: wauw. Met zacht palet tovert ze een bonte wereld van hulp- en ware heiligen tevoorschijn, ze kiest steeds weer verrassende invalshoeken. De fijnzinnige humor die in de tekst schuilt vergroot ze feilloos uit, waardoor dit boek ook gewoon heel grappig is. Ja, Sassafras De Bruyn heeft met Het geheime boek van Sinterklaas haar mooiste werk afgeleverd en verdient Penselen en Pauwen.

  

FLIN, OF DE VERLOREN LIEFDE VAN EEN EENHOORN - Henry Lloyd (Querido)

Flin is een boek van een bekende, eigenzinnige (en eerlijk gezegd makkelijk te herkennen) Nederlandse auteur, die zichzelf maar liefst twee pseudoniemen heeft aangemeten, een voor de tekst (Henry Lloyd) en een voor de tekeningen (Laurens Rawie). Wie hij is laat ik maar even in het midden, want de schrijver koos niet voor niks een schuilnaam.

Het doet er ook niet toe wie dit avonturenverhaal schreef, want het is aangenaam vertoeven in het universum van de kleine Flin, die opgroeit in een nest, met twee arenden als ouders. Al snel komt hij in het boek een eenhoorn tegen, die zijn beste vriend zal worden, en Mono: een tweekoppige dwerg. Zowel met de dwerg als met de eenhoorn wordt in dit boek heel wat afge-bekvecht, en dat zorgt voor de comic relief.
Verder is Flin een verhaal uit een sprookjeswereld, niet in het minst door het verschijnen van een lieflijk (maar toch ook weer stoer) meisje en een waarlijk angstaanjagende draak. Henry Lloyd zorgt voor genoeg stuwing om door te willen lezen, maar er is ook reflectie. Over identiteit bijvoorbeeld, over het verschil tussen mensen en dieren, en vooral ook over de natuur (we leren heel wat dieren en planten kennen). Het taalgebruik is afgestemd op dit soort vertellingen taalgebruik, met woorden als 'zowaar' en 'spoorslags'.
Kortom: de schrijver van Flin leverde een fijn-ouderwets leesboek af.