Schrijver Ben Kuipers overleed vorig jaar, halverwege het ontstaansproces van SNIPPERS. Het is triest dat hij dit schitterende boek niet meer heeft kunnen zien, want het is op alle fronten bijzonder. Ten eerste omdat het een dichtbundel voor heel jonge kinderen is, met... haiku's. Een naar de mening van velen onmogelijke vorm, maar Kuipers wist er prachtige, heldere poëzie van te maken, met als onderwerp de belevenissen van zijn kleinkinderen Sverre en Isabel. Voorbeelden?
Jas dicht, vindt mama./Maar de jas is van Sverre/en hij vindt van niet. Of:
Die arm doet ook pijn/als Sverre naar oma gaat./De pijn blijft niet thuis. Maar de grootste flonkering in dit boek komt van de tekeningen van Yvonne Jagtenberg. In korte, rake plaatjes legt ze ons een hele kinderwereld voor. Hoe ze in één plaatje de opvliegende blijheid laat zien als zijn moeder thuiskomt... Hoe ze de twee kinderen naast elkaar tekent, beiden bordurend, en het grote zusje duidelijk verveeld met wat haar broertje nog niet kan... Alles is raak, alles is anders, soms zijn de tekeningen los, soms in kaders - Yvonne Jagtenberg heeft van dit boek een fantastische bundel gemaakt.
