Na SOLDATEN HUILEN NIET bleef de fascinatie van Rindert Kromhout voor de kinderen in de kunstenaarsgroep rond Virginia Woolf en Vanessa Bell levend. En dat is maar goed ook, want die fascinatie lezen we af aan het nieuwe boek, APRIL IS DE WREEDSTE MAAND, en net als bij het vorige boek wil je als lezer eigenlijk het liefst zelf op reis naar de plek waar het zich allemaal echt heeft afgespeeld. Dit keer wordt het verhaal van Angelica verteld, het jongste kind van Vanessa. Maar de verteller is, zoals in het eerste boek, haar broer Quentin. Knap van Kromhout is, dat hij alle figuren, alle biografische gegevens en verhalen soepel in zijn vertelling weeft en dat we nergens denken: eh... wie was dat ook alweer? Daarbij geeft hij een prachtig zintuiglijk beeld van de dreigende jaren waarin het drama van de zelfmoord van Woolf zich voltrok (het is ook nog eens oorlog) en laat hij zien wie die schrijvers en schilders waren die hun lichte, vrije kant willen vieren, maar toch ook voortdurend worden gehinderd door de donkerte van buiten én van binnen. Ik heb dit boek weer heel graag gelezen, en hoop dat Kromhouts fascinatie nog niet voldoende tot rust geschreven is.
zondag 19 januari 2014
APRIL IS DE WREEDSTE MAAND - Rindert Kromhout (Leopold)
Na SOLDATEN HUILEN NIET bleef de fascinatie van Rindert Kromhout voor de kinderen in de kunstenaarsgroep rond Virginia Woolf en Vanessa Bell levend. En dat is maar goed ook, want die fascinatie lezen we af aan het nieuwe boek, APRIL IS DE WREEDSTE MAAND, en net als bij het vorige boek wil je als lezer eigenlijk het liefst zelf op reis naar de plek waar het zich allemaal echt heeft afgespeeld. Dit keer wordt het verhaal van Angelica verteld, het jongste kind van Vanessa. Maar de verteller is, zoals in het eerste boek, haar broer Quentin. Knap van Kromhout is, dat hij alle figuren, alle biografische gegevens en verhalen soepel in zijn vertelling weeft en dat we nergens denken: eh... wie was dat ook alweer? Daarbij geeft hij een prachtig zintuiglijk beeld van de dreigende jaren waarin het drama van de zelfmoord van Woolf zich voltrok (het is ook nog eens oorlog) en laat hij zien wie die schrijvers en schilders waren die hun lichte, vrije kant willen vieren, maar toch ook voortdurend worden gehinderd door de donkerte van buiten én van binnen. Ik heb dit boek weer heel graag gelezen, en hoop dat Kromhouts fascinatie nog niet voldoende tot rust geschreven is.