

Bij de beide boeken is heel feestelijk beeld. Merel Eyckerman tekende een heerlijke bende piraten - en, verderop in het boek, een heerlijke bende piratenmoeders. Ze zijn zo divers als hun namen aangeven en de enscenering en het kleurgebruik maken het boek tot een uitschieter. Datzelfde geldt voor wat Benjamin Leroy deed in de DE JACHT OP DE SABELTANDTIJGER. Hij houdt het precieze midden tussen karikaturaal en verhalend, zijn opgejaagde dieren zijn hilarisch, en ook hier een vrolijke bende: die van de oerstam, waaruit Olun extra wordt belicht. Hij wordt namelijk de eerste rotstekenaar, en ook die rotstekeningen zijn prachtig. Twee heel fijne boeken, met goede teksten van een betreurd schrijver, die door twee van de beste tekenaars in vrolijk zonlicht worden gezet.