In de onvolprezen museumprentenboekenreeks van Leopold en het Gemeentemuseum nu weer een nieuw schitterend deel: PUZEMUZE OF OP WEG NAAR ROTHKO. Alles aan dit boek is verheugend. Ten eerste is er de terugkeer van Wim Hofman. Niet dat hij echt weg is geweest, maar de verschijning van het laatste nieuwe boek lag toch al even achter ons. Ten tweede is er de terugkeer van Puzemuze! Dat geheimzinnige verschijninkje ('Daar is Puzemuze, zomaar uit de lucht komen vallen') kwam al in meerdere boeken voor, en is dus minstens dertig jaar oud. Maar daar is ze weer, met haar vliegmasjientje. Luuk en Kwastje zijn nieuw (al zijn ze familie van Fup en Lusje uit Hofmans eerdere boeken), en in dit heerlijk grillige verhaal schilderen ze, ze praten over schilderen, raken verdwaald in Onland (dat aan een van de landen uit de avonturen van Koning Wikkepokluk doet denken) en belanden tenslotte veilig in het museum, voor de schilderijen van Rothko. Die staan net zo lekker intens in de verf als Hofmans kleuren. Ook de voor-voorbladzijde en de na-nabladzijde over de tijd dat de zon nog kon praten zijn fijn Hofmanniaans en omsluiten een van de allerbeste kunstprentenboeken uit de reeks. Wat een plezier.
donderdag 20 november 2014
PUZEMUZE OF OP WEG NAAR ROTHKO - Wim Hofman (Leopold/Gemeentemuseum Den Haag)
In de onvolprezen museumprentenboekenreeks van Leopold en het Gemeentemuseum nu weer een nieuw schitterend deel: PUZEMUZE OF OP WEG NAAR ROTHKO. Alles aan dit boek is verheugend. Ten eerste is er de terugkeer van Wim Hofman. Niet dat hij echt weg is geweest, maar de verschijning van het laatste nieuwe boek lag toch al even achter ons. Ten tweede is er de terugkeer van Puzemuze! Dat geheimzinnige verschijninkje ('Daar is Puzemuze, zomaar uit de lucht komen vallen') kwam al in meerdere boeken voor, en is dus minstens dertig jaar oud. Maar daar is ze weer, met haar vliegmasjientje. Luuk en Kwastje zijn nieuw (al zijn ze familie van Fup en Lusje uit Hofmans eerdere boeken), en in dit heerlijk grillige verhaal schilderen ze, ze praten over schilderen, raken verdwaald in Onland (dat aan een van de landen uit de avonturen van Koning Wikkepokluk doet denken) en belanden tenslotte veilig in het museum, voor de schilderijen van Rothko. Die staan net zo lekker intens in de verf als Hofmans kleuren. Ook de voor-voorbladzijde en de na-nabladzijde over de tijd dat de zon nog kon praten zijn fijn Hofmanniaans en omsluiten een van de allerbeste kunstprentenboeken uit de reeks. Wat een plezier.