Het omslag is al wonderschoon: we zien een tekening in een kader waarop een meisje aan een schooltafeltje zit met voor zich een plantenpot waaruit een rode uitheemse plant groeit, met takken waarop een toekan en rode ibissen zitten. Verderop zien we tijgers slapen, neushoorns lezen en papegaaien mijmeren, alles tussen de wonderlijke groeisels én de kleuterstoeltjes in. De belettering staat in een schrijfletter op een wit vlak dat een afgescheurd briefje lijkt: een prachtige keuze.Als we het boek openslaan blijft het wonderschoon. Op elke spread tekent Marije Tolman bij het rijmende verhaal (dat vertelt van de kleine Lynn die zeker weet dat haar vader als zij op school zit elders grootse avonturen beleeft) steeds twee grote ingekaderde platen, met op elke pagina een nieuwe hoofdkleur. Er groeien planten tot in de fantasiehemel, er lopen vossen en apen en leeuwen en pandaberen rond, en het doet je steeds maar denken: ik wil dáár zijn, daar waar zich dit soort planten en blije dieren bevinden. Je wilt via Lynns fantasie op de plek van Marije Tolmans fantasie zijn. Er zijn overigens kleine lijntjes naar Tolmans andere boeken (de schildpad uit Doei!, de lezende dikhuiden uit haar eigen Het boek), maar VOOR PAPA is toch vooral ook heel nieuw, want ja, dit boek van Marije Tolman is wéér groots.