CIRKEL - Mac Barnett & Jon Klassen (Gottmer) - HALLO TECKEL TOM! - Bette Westera & Noëlle Smit (Gottmer)

Cirkel is het derde 'vorm'-prentenboek van Barnett en Klassen, na Driehoek en Vierkant. Die maken in dit verhaal ook weer hun opwachting, want de drie gaan verstoppertje doen. Ze raken verzeild 'achter de waterval' war het donker is (en hun vormen dus verdwijnen), maar dat maakt ruimte voor nieuwe vormen (erg leuk einde!)... De tekst én de tekeningen zijn zoals altijd speels en levensecht (knap van Barnett en Klassen, want je ziet enkel een cirkel met oogjes, maar je 'hoort' en 'ziet' ze spreken en kibbelen). Maar sowieso is alles wat dit duo maakt zeer de moeite waard.

Dat gaat waarschijnlijk ook gelden voor een heel nieuw duo: Bette Westera en Noëlle Smit. In Hallo teckel Tom! hebben ze een fijn kinderboekpersonage geschapen, de heel, heel jonge teckel Tom, die bij zijn moeder weg wordt gehaald en beland bij Saar en haar twee vaders. De tekst leest heerlijk, vooral omdat het helemaal vanuit Tom geschreven is. De tekeningen zijn door de textuur die zo fijn zichtbaar is vol van diepte en de keuzes die Noëlle Smit in uitsnede en enscenering maakte zijn rijk en juist. Ik kijk uit naar volgende boeken ván deze twee en óver deze één. 

Cirkel werd vertaald door J.H. Gever. 

STOP! MONSTERS! - Mark Janssen (Lemniscaat)

Ja, ik ben fan van de prentenboeken die Mark Janssen maakt sinds hij zichzelf 'bevrijd' heeft en vooral maakt waar zijn hart met alle kleuren tegelijk in klopt. Ik heb hier al meerdere van zijn prentenboeken besproken, maar zijn nieuwste, Stop! Monsters! is absoluut een van mijn favorieten.
Want wat een heerlijk boek!

Het enige woord dat in het boek voorkomt is 'Stop'. Dat is dan ook het woord dat allerlei monsters na elkaar gebruiken om twee zusjes tot stilstaan te dwingen. Die zusjes hebben een geinige fietskar met grote en bizarre ijzerwaren gevuld. En elk monster wil iets van hun lading. Tot de kar leeg is...

Wie had gedacht dat je om een vrijwel tekstloos prentenboek meerdere keren hardop kon lachen? Het is heel fijn om te zien hoeveel absurdisme Janssen toelaat, maar altijd de toegankelijkheid en het plezier in het oog houdt. Het is spread na spread genieten: van de wankele constructie op de kar, van de gekke voorwerpen, van de bonte monsters die eerst dreigend kijken, maar als ze hun zin krijgen intens tevreden gaan zitten zijn. Natuurlijk maakt ook Janssens kleurgebruik weer indruk. En zijn details: een monsters heeft tientallen rare monstervogeltjes op zijn kruin, een ander monster wordt omringd door kleine aapjes, die een vlammetje als kop hebben...

Het lijkt wel alsof de bevrijding waar ik in de eerste zin van deze leestip over sprak zich nóg verder doorgezet heeft. Die durf maakt Stop! Monsters! tot een onweerstaanbaar boek.

EEN WONDERLIJKE EXPEDITIE VAN ROBOTS - Tatana Rubašová & Jindřich Janíček (Boycott Books)

Boycott Books is een interessante, enthousiaste nieuwe uitgeverij van kwaliteits-prentenboeken. Ze beperken zich niet tot de nauwe definitie van prentenboeken (alleen voor kleuters, alleen groot formaat), maar geven ook geïllustreerde non-fictie uit en zelfs graphic novels. Daarvan is Een wonderlijke expeditie van robots er een van, en wonderlijk kun je dit boek inderdaad noemen. Dit uit Tsjechië afkomstige boek (het kreeg daar een aantal prijzen) bevat paginagrote tekeningen die samen het reisverslag vormen van de expeditie die twee robots, Willem ('Ik ben diegene met de cape') en Jacob, ondernemen om erachter te komen waar ze vandaan komen. Om precies te zijn: waar het robotdom vandaan komt. Het boek speelt tijden na het uitsterven van de mens, en Willem en Jacob beklimmen bergen en steken rivieren over om hun nieuwsgierigheid te bevredigen. Ondertussen kibbelen ze behoorlijk, maar ergens ontstaat er toch een band tussen die twee...
Wat bijzonder is: de tekst doet nergens toegevingen. Het is hier en daar een bijna wetenschappelijk verslag (vooral in het begin) en de kracht van die aanpak is, dat de geintjes extra goed aankomen. De grote platen, in oranje, groen, blauw en zwart, tonen de mannetjes als sukkelende pioniers, en maken dit boek tot een geweldig gekke ervaring. Aanpak, tekst, beeld: alles intrigeert en alles amuseert.

Dit boek werd vertaald door Edgar de Bruin.

HEE DAAR MIJN TWEE VOETEN - Joke van Leeuwen (Querido)

Het eerste woord van deze nieuwe bundel kinderpoëzie is 'Hee' en het laatste woord is 'voorbij'. En tussen hee en voorbij staan negenendertig kortere en langere verzen die altijd ritmisch zijn en altijd een tikje geven tegen het denken van de lezer. Samen met de ik-persoon uit 'Te zijn' vragen we ons even af of we wel echt bestaan (en worden gesust door een moeder die zegt 'Je bent geheel in leven, lief kind van mij' en daarna opdracht geeft om de tafel te gaan dekken), we beseffen in 'Stil' dat mensenachtig huilen veel kwetsbaarder is dan miauwen, knorren of oehoe zeggen, we vragen ons af of files soms niet gewoon ontstaan omdat mensen zich, al dan niet in een cirkel, vastrijden.
Hee daar mijn twee voeten is een gevarieerde bundel geworden, en voor wie het oeuvre van Joke van Leeuwen kent is het extra leuk om deze blije greep te lezen. Er zijn gedichten in bijna-stripvorm (bijvoorbeeld het hierboven al genoemde 'Te zijn') zoals ze die ook weleens, lang geleden, in het blad Taptoe publiceerde, er zijn verzen die regelrecht uit haar cabaretprogramma's hadden kunnen komen (zoals het titelloze gedicht dat begint met 'je ligt in bed, je hoort de auto's...'), er zijn versjes die in Een huis met zeven kamers of Hoor je wat ik doe? hadden kunnen staan (zoals het titelversje), en er zijn gedichten die ook in haar dichtbundels voor volwassenen hadden kunnen staan.
Dat alles (nieuw, oud, herkenning, verrassing) maakt dat Hee daar mijn twee voeten weer een heerlijke Van Leeuwen is.

GOEIEMORGEN, BESTE BUUR - Davide Cali & Maria Dek (Tiptoe Print)

Een fijne nieuwe kwaliteitsuitgeverij is geboren: vanuit Vlaanderen zullen mooie, niet direct gangbare prentenboeken de wereld in gestuurd worden. Een van de twee eerste boeken is het charmante Goeiemorgen, beste buur. Het verhaal gaat over een stuk of wat dieren (die blijkbaar buren zijn) en bij elkaar ingrediënten lenen om een omelet, of wacht nee, een toetje, of wacht nee, een appeltaart te maken. Cali, de schrijver, maakt gebruik van de klassieke stapel-vorm, wat een fijn ritme geeft aan de voorleestekst, die trouwens heel natuurlijk en ritmisch vertaald is door Michael De Cock. Het boek stuurt aan op een vrolijke ontknoping, die het belang van samenwerken nog eens onderstreept.

De tekeningen zijn warm en sprookjesachtig en doen enigszins retro-oosteuropees aan, wat niet vreemd is, aangezien de (jonge) illustratrice, Maria Dek, uit Polen komt.
Al met al is dit boek, samen met Ploef van Espen Dekko en Mari Kanstad Johnsen (door mij vertaald, en daarom niet hier besproken) een mooi begin van een bijzonder nieuw uitgeefinitiatief.