maandag 19 september 2016

VENTJE ZOEKT EEN VRIENDJE - Ingrid & Dieter Schubert & Ted van Lieshout (Lemniscaat)

Je hoeft nog geen drie spreads ver te zijn, of je weet al dat VENTJE ZOEKT EEN VRIENDJE een heel fijn prentenboek is.
Bewijzen? Op de eerste spread lezen we de beginzinnen van het verhaal op rijm, en die staan er meteen: 'Ventje heeft geen vriendje. ventje speelt alleen. Er zijn alleen maar vriendjes van een ander om hem heen.'
Op de tweede spread zien we - naast het ventje dat verlangend naar een slakje kijkt (misschien is dat wel een goed vriendje voor hem?) - een prachtige grijze strook achterland, met schaduwachtige gevels en zwarte autootjes op zakelijke bruggen.
Op de derde spread biedt Ventje een klaproos aan aan een bekend standbeeld ('De ballerina' van Degas) maar en passent krijgen we ook een paar andere kunstwerken op deze pagina te zien, waarmee deze spread meteen al een van de hoogtepunten van het boek wordt.
En zo gaan de (vooral visuele) vondsten van dit boek door tot aan het einde van het boek. Het is duidelijk: de makers hebben zich enorm geamuseerd. Het wordt gedragen door een warm en toegankelijk verhaal, en dus is ook deze nieuwe 'Schuberts' een hoogtepunt in hun oeuvre.

zaterdag 17 september 2016

DE APPEL VAN MAGRITTE - Klaas Verplancke (Lannoo)

De aanprijs-zin op de sticker bij dit prentenboek luidt: 'Een bijzonder prentenboek over kunst en surrealisme'- en een bijzonder prentenboek, dat is het zeker. Het is een van de meest intrigerende kunstprentenboeken die ik ken, ik ben er dan ook heel enthousiast over. Klaas Verplancke maakte het in opdracht van het Museum Of Modern Art in New York en het moet welhaast een droomopdracht voor hem geweest zijn. Niet alleen omdat er veel dromen in het boek voorkomen, of omdat het Moma misschien het meest invloedrijke museum ter wereld is, maar vooral omdat de combinatie Verplancke-Magritte zeer gelukkig uitpakt. Alles klopt aan dit boek. Allereerst is er de heldere tekst, die eerst vertelt over René Magritte zelf, en dan over zijn beslissing om te gaan schilderen wat hij in zijn dromen ziet. Het eindigt met deze conclusie: 'Hij schildert het onmogelijke alsof het mogelijk is.'
En dan de platen. In een combinatie van warm ingekleurde details en veel mooi oningevuld gelaten vormen (bijvoorbeeld, treffend, het hoofd van de kunstenaar), met prachtige arceringen en sommige bijna driedimensionale onderdelen, stappen we heel langzaam in de fantasiewereld van Magritte. En dus snáppen we de stap van een geschilderde appel naar een geschilderde hoed, naar een geschilderde appelhoed. We snappen hoe een ei een vogel wordt. En dat zijn nog maar een paar voorbeelden uit dit rijke, rijke boek. Op het eind krijgen we ook nog voorbeelden van Magrittes echte werk te zien, plus een biografietje.
DE APPEL VAN MAGRITTE is niet alleen een van de sterkste prentenboeken van Verplancke, maar ook een van de echte uitschieters van dit toch al zo rijke jaar.  

WAAROM ZIJN ER ZOVEEL BLOTE MENSEN IN DE KUNST? - Susie Hodge (Lemniscaat)

Er zijn heel veel kinderboeken over kunst, en zeer veel geslaagde prentenboeken over kunst (zie hierboven), maar die gaan vaak over één aspect van de kunst of over één kunstenaar.
In WAAROM ZIJN ER ZOVEEL BLOTE MENSEN IN DE KUNST? wordt de héle kunst behandeld. Dat is natuurlijk een grote opgave, maar Susie Hodge kiest een goede invalshoek: de vragen die je over kunst kunt stellen. De titel zelf is al zo'n vraag, maar we lezen ook antwoorden op bijvoorbeeld:
Wat stelt het eigenlijk voor?
Waarom is alles zo wazig?
Doen kunstenaars elkaar na?
en vele andere.
Elke vraag wordt beantwoord aan de hand van een aantal treffende voorbeelden. De teksten zijn kort en helder, en daardoor heb je, als je het boek helemaal tot je neemt, niet alleen veel geleerd, maar ook een flink overzicht meegekregen. Bij elk vraag wordt ook weer naar aanverwante vragen verwezen en het boek is compleet met een woordenlijst, een register en een lijst van illustraties.
Een sterk kunstboek, met een mooie insteek.

Dit boek werd vertaald door Jesse Goossens.

DE KLEINE - Isol (De Harmonie)

Hoe gelukkig is het dat de Mexicaanse Isol in 2013 de Astrid Lindgren Memorial Award kreeg, en hoe gelukkig is het dat uitgeverij De Harmonie sindsdien haar boeken is gaan vertalen in het Nederlands. Na drie fenomenale prentenboeken: NOCTURNO, MIJN MOEDER IS EEN STEKELVARKEN en DE MOOIE GRISELDA is er nu DE KLEINE.

De ondertitel luidt 'Een waargebeurd verhaal', en het gaat dan ook over... alle baby's. Al op een van de eerste pagina's komt de Kleine uit de lucht vallen. Hij landt in het leven van zijn ouders en die bekijken hem goed, houden meteen al van hem, maar vragen zich ook van alles af: waarom beweegt hij alsof hij aan het luchtzwemmen is? Wat ziet hij met die bovenraampjes van hem? Wat wil hij als hij zijn toeter gebruikt? Stap voor stap wordt zijn entree in de wereld bezien, met originele beschouwingen en vrolijke lijntekeningen - en in al zijn luchtigheid gaat dit boek ook, met name aan het eind, behoorlijk de diepte in. Daarmee is DE KLEINE een boek voor alle leeftijden, voor alle kleinen en groten, het ontroert en het doet je glimlachen, en ja: opnieuw dus een fenomenale Isol.

Dit boek werd vertaald door Agnes Brunt.

zaterdag 10 september 2016

DE OMA VAN DE OMA VAN MIJN OMA - Marc ter Horst & Eliane Gerrits (Gottmer)

Ze zijn bijna allemaal binnen: de boeken die over het thema van de Kinderboekenweek gaan (grootouders), en in de non-fictie-categorie is DE OMA VAN DE OMA VAN MIJN OMA een heel mooi voorbeeld van hoe zo'n onderwerp kan inspireren tot goed gelukte boeken.

Marc ter Horst vertelt over vroeger, deed dat ook al in zijn VAN OERKNAL TOT ROBOT, en hanteert een heel mooie vorm: bovenaan elk hoofdstuk (één spread) staat in grote letters: 'Mijn oma gaat naar de wc', daaronder: 'De oma van mijn oma deed het op een emmer' en tenslotte 'De oma van de oma van mijn oma deed het buiten.' En dan volgt steevast een heldere, toegankelijke tekst, die vaak verrassende informatie geeft.
Een heel fijne kennismaking met dat wat vorige generaties als gewoon beschouwden - met als gevolg dat we ook weer een beetje anders tegen onze huidige tijd aankijken. 

donderdag 1 september 2016

IN HET SPOOR VAN DE ECLIPS - Bronagh Curran (Gottmer) - WIJ, LEUGENAARS - E. Lockhart (De Fontein) - ALLES WAT JE LIEF IS - Nicola Yoon (Querido) - EEN - Sarah Crossan (Pepper Books) - DIT LAAIENDE VUUR - Estelle Laure (Querido)

Half september gaat Literatour van start: een boekenweek voor young adults. Met een lezingentournee, met de uitreiking van de Dioraphte Jongeren Literatuurprijs 2016, en hopelijk met veel te lezen boeken. Hierbij wat tips uit het aanbod van de laatste tijd:

In IN HET SPOOR VAN DE ECLIPS volgt de Ierse schrijfster Bronagh Curran aardig het spoor van John Green: de hoofdpersoon is een nerd-achtige jongen, er komen onorthodoxe ontmoetingen en vriendschappen in voor, er wordt een roadtrip ondernomen en er is een mooie rol voor de wetenschap. Nat van vijftien moet zijn plek in de populairiteitsranking op zijn nieuwe school zien te verdienen door het huis van een oudere man binnen te gaan, die 'Pedo Quincy' wordt genoemd. Nat en de 65-jarige sterrenkundige raken echter bevriend en wat volgt is een fijn verhaal met hartverwarmende gesprekken, wijze inzichten en een onverwachte liefde. (Dit boek werd vertaald door Esther Ottens).

WIJ LEUGENAARS is een boek dat je om de tuin leidt. En wanneer je doorhebt dat dat zo is, begrijp je ook waarom dat nodig was. Een heftig boek, waarin een geheim prachtig langzaam onthuld wordt. Het gaat over een viertal jongeren van ongeveer dezelfde leeftijd: elke zomer brengen ze door op een privé-eiland van hun rijke familie. Opa, die wel erg oud aan het worden is, is de pater familias, en er speelt ook nog van alles tussen de drie dochters. Maar goed, daar onttrekken de vier zich meestal aan. Meestal, maar niet altijd. Het verhaal wordt verteld door een van hen, Cadence, die ons vanaf het begin voorhoudt dat er gelogen wordt. Beheerst verteld, en origineel. En heftig dus - er is een liefdesverhaal, zoals in elke Young Adult, maar dat staat hier niet op de voorgrond. Of wel. Of toch niet. (Dit boek werd vertaald door Sandra van de Ven.)


ALLES WAT JE LIEF IS gaat over de achttienjarige Madeline, die zo allergisch voor van alles is dat haar moeder haar afgesloten van de buitenwereld heeft moeten laten opgroeien. Maar op een dag komt Olly, samen met zijn ouders en zusje, naast haar wonen. De verliefdheid slaat toe en dan moet Madeline kiezen wat ze voor het leven dat die verliefdheid met zich meebrengt op het spel wil zetten. ALLES WAT JE LIEF IS is een voortgestuwde roman, je wilt, ook vanwege de kleine hoofdstukjes, almaar doorlezen. Er zijn meer Young Adultboeken over een allesverterende verliefdheid, maar hier lijkt dat wel héél letterlijk te zijn. Het boek heeft grote vaart en biedt ook tekeningetjes, diagrammen en boekverslagen-met-spoilers. Bovendien werkt het verhaal heel vakkundig naar een grote wending toe... (Dit boek werd ook vertaald door Esther Ottens).

EEN van de Ierse schrijfster Sarah Crossan is na haar GEWICHT VAN WATER opnieuw een roman-in-verzen. Het boek loopt gelukkig niet over van de gewilde poëzie, maar dwingt je juist, door de rustige plaatsing van de zinnen, om geen details over te slaan. Het verhaal is origineel, het gaat namelijk over Grace en Tippi die een Siamese tweeling zijn. Sarah Crossan geeft ons echt toegang tot de gedachten van de meisjes. Het plotverloop voert ons naar hoge pieken en diepe dalen, tot op het hartverscheurende af. Daarmee is het veelbekroonde EEN een van de meest intense Young Adult-romans die er op dit moment zijn. (Dit boek werd vertaald door Sabine Mutsaers.)  


Het net verschenen DIT LAAIENDE VUUR van Estelle Laure vertelt over de zeventienjarige Lucille en haar tienjarige zusje Wrenny, die niet gespaard worden in het leven: hun vader zit in een inrichting en onlangs is hun moeder weggelopen. Lucille staat er alleen voor. Gelukkig is er de tweeling Eden en Digby, die zich om haar bekommeren. Eden is haar beste vriendin en Digby... die is sinds kort van jeugdvriendje veranderd in de jongen waar Lucille de hele tijd aan moet denken. In een wervelend verhaal (er gebeurt nog zo het een en ander) trekt Estelle Laure ons in Lucilles wereld. Dat doet ze op bijzonder literaire wijze: het meest opvallende van dit verhaal is de stijl. Laure schrijft geconcentreerd en origineel en probeert zich op geen enkele wijze aan goedkope pubertaal aan te passen, zonder dat ze daarmee te ouwelijk schrijft. Dat is knap. Ook mooi aan het boek: hoe alles niet per se goed komt (want dat zou ongeloofwaardig zijn), maar Lucille toch leert inzien dat ze een bijzonder meisje is, en dat haar omgeving haar meer in de gaten houdt dan ze denkt. (En ook dit boek werd op sterke wijze vertaald door Esther Ottens).