THORNHILL - Pam Smy (Ploegsma)

Het thema van de afgelopen kinderboekenweek was 'griezelen'. THORNHILL is niet in dat kader uitgebracht, maar paste er wel perfect bij. Het boek is dik, meer dan 500 pagina's, maar je vliegt erdoorheen. Er zijn vele getekende bladzijden: duistere platen waarin een meisje (Ella) jaren na dato op zoek gaat naar wat er over is van Mary, het meisje over wie we in de tekst lezen. Die tekst is Mary's dagboek. Ze woont in Thornhill, wat een weeshuis is dat binnenkort opgedoekt wordt. En het is er niet fijn: een ander meisje is een afschuwelijke pestkop, en de schuwe en nauwelijks sprekende Mary noemt haar meestal gewoon maar 'haar' en 'zij'. De leiding komt nauwelijks voor Mary op, ook al omdat ze niet voor zichzelf opkomt, nou ja, omdat ze dat eigenlijk niet kán, het lukt haar niet. Het dagboek is spannend, want we voelen al snel de dreiging die er over dit verhaal gespannen is: er gaat iets gebeuren... Daarmee wordt THORNHILL het echt een pageturner. De tekeningen zijn sterk, de tekst is helder en krachtig. En alles is ook nog eens fantastisch vertaald door Imme Dros. Een uitzonderlijk boek, en een echte aanrader, dus.

ZATERDAG - Saskia Halfmouw (Leopold)

ZATERDAG is bij mijn weten het eerste grote prentenboek dat helemaal van Saskia Halfmouw is. Het is leuk om deze illustratrice nu eens op de voorgrond te zien staan. In een klassiek zoekboek ('Wimmelbuch' zeggen ze in Duitsland) verbeeldt ze vrolijke scènes uit een samenleving met heel veel kinderen: ijspret, kerst, het strand, het speelplein, de supermarkt. En zoals het hoort in dit soort boeken is er heel veel te zien. Het leukst zijn de kleine verhaallijntjes: waarom sjouwt het cowboymeisje bijvoorbeeld steeds met handenvol voorwerpen? Ook leuk: het opzoeken van de vaste personages. In ZATERDAG zijn dat bijvoorbeeld een jongetje met een bal met een ster erop, een steeds ontsnappende hond, een dame met haar minieme hondje, twee vaders met hun kinderen. En dan zijn er de sprookjesfiguren nog, die dwars door het dagelijks leven heen wandelen. Dit alles bij elkaar getuigt van een opgetogen, heldere wereld - en levert een fijn boek op.

PIRATENZOON - Rob Ruggenberg (Querido)

Zeeland - daar was een verhaal van Rob Ruggenberg nog niet eerder begonnen. Vanaf het verdronken Zeeuwse land vertrekken we al snel naar Marokko, maar via Spanje komen we in een mooie plotbocht terug in Zeeuws-Vlaanderen. De jonge hoofdpersoon is dit keer Zain, overtuigd van de grootheid van Allah en groot kenner van Koranteksten. Met zijn piratenvader en Nederlandse moeder lijkt hij geboren te zijn om een verscheurd leven te leiden, met niet enkel geografische maar ook religieuze conflicten, en inderdaad, al die scheuren dienen zich aan, tijdens zijn gedwongen tocht tussen de landen waarin hij thuis zou kunnen horen.
Ruggenberg schreef opnieuw een intens en sterk zintuiglijk boek. En ook schreef hij opnieuw een historisch boek dat vooral als een ménselijk boek aandoet. Daarmee vertelt ook PIRATENZOON ons weer iets over ons actuele zelf, of, in dit geval, over zoveel meer mensen die, al dan niet gedwongen, moeten ontdekken waar ze thuis mogen zijn.  

OPPASSEN - Selma Noort (Leopold)

Luca (16) en Nina (12), halfbroer en -zus, gaan een weekendje op peuter Sammie pas, een lief en vrolijk jongetje. Maar al op de eerste bladzijden van het boek wordt duidelijk dat er iets vreselijks gebeurt: Sammie wordt van een speeltuintje meegenomen in een onbekend autobusje, door een onbekende man.
Dat is het heftige begin van OPPASSEN, het nieuwste boek van Selma Noort. Het boek is spannend, maar wat zo mooi is - om die spanning gaat het eigenlijk niet. De ware rijkdom van dit boek zit 'm in de toffe hoofdpersonen. Behalve Luca en Nina zijn dat ook nog Luca's vrienden Solomon en Ayoub. Dat viertal lééft. Selma Noort kent ze door en door, lijkt het wel, en het zijn ook nog eens echte jongeren van nu. Nina, door wie het verhaal verteld wordt, is lief en onzeker, haar broer Luca is alles voor haar en het is hartverwarmend hoe het contact tussen die twee is. Luca maakt zich graag op en heeft een naaimachine op zijn kamer, waarmee hij de mooiste creaties in elkaar zet, terwijl zijn beste vriend Solomon groot en breed is en een grill draagt.
Door de levendigheid en de warmte in dit boek heb ik OPPASSEN heel graag gelezen - zoals te verwachten viel van Selma Noort, een van onze beste schrijfsters.
 

KLEINE BEER-SERIE - Else Holmelund Minarik & Maurice Sendak (Lemniscaat)

Wat een heerlijk initiatief van uitgeverij Lemniscaat: de vijf klassieke boekjes over Kleine Beer weer op de markt brengen. Ik had er één toen ik klein was en ik weet niet waarom, maar ik werd er droevig van. Dat had met de tekeningen te maken. Ik vond Kleine Beer zelf wel lief, maar Oma en opa Beer vond ik eng. Dat had met de soberheid van Sendaks kleurenpalet te maken, denk ik: zwartwit met hier en daar een steunkleur. Het leek me afkomstig uit een onzeker wereld, een schemergebeuren, vol met schaduwen. Kleine Beer was eenzaam, vond ik.
Dat klopt natuurlijk helemaal niet. Kleine Beer groeit op in een heerlijk warme wereld, waarin zijn fantasie hem leidt naar prachtige belevenissen. Samen met Uil gaat hij op walvissen en octopussen vissen en hij gaat ervan uit dat papa, als die thuiskomt van een reis, een zeemeermin meeneemt. Het is een genot om alle delen nu na elkaar en bij elkaar te lezen en te bekijken. De allermooiste (en misschien ook de grootste klassieker) is EEN KUSJE VOOR KLEINE BEER dat in tegenstelling tot de andere boeken één doorlopend verhaal heeft. Kleine Beer heeft een tekening voor Omabeer gemaakt en in ruil krijgt hij een kusje. Maar dat moet overgebracht worden door Kip, die dat met tegenzin doet en haar taak graag aan de andere dieren overdraagt. Een heerlijk stapelverhaal volgt. Maar ook de andere delen zijn geweldig. De helderheid, de speelsheid en de lichte humor: terecht klassiek. En terecht heruitgegeven.

Deze boeken zijn (opnieuw) vertaald door Jesse Goossens.   

ER IS GEEN VORM WAARIN IK PAS - Erna Sassen (Leopold)

Eindelijk gelezen: ER IS GEEN VORM WAARIN IK PAS, na DIT IS GEEN DAGBOEK en KOM NIET DICHTERBIJ het derde jeugdboek van Erna Sassen waarin we diep doordringen tot de gedachten en gevoelens van een jonge jongen of een jong meisje. In dit boek is dat de zeventienjarige Tessel, die liedteksten schrijft en de laatste tijd veel op bezoek gaat bij Evelien, een moeder die haar zestienjarige dochter verloren heeft. Tessel is er voor Evelien, maar Evelien is er in al haar rauwe verdriet ook voor Tessel: ze heeft niks te verliezen en neemt geen blad voor haar mond. Voornamelijk door die ongezouten adviezen verandert er iets in Tessels denken over dat wat er het laatste jaar gebeurd is tussen haar en toffe leraar P. En dat resulteert in een gemeen plan.
ER IS GEEN VORM WAARIN IK PAS is direct, maar vooral ook heel genuanceerd. Het is bij vlagen heftig en expliciet, maar vooral ook teder en zelfs grappig. Het is een boek waar je doorheen vliegt en dat toch flinke indruk raakt. Erna Sassen heeft er opnieuw mee bevestigd wat voor een belangrijk schrijfster ze is.