
Het idee achter dit boek is natuurlijk klassiek, en niet vernieuwend, maar de vertelstijl is wat PODKIN EENOOR doet verschillen van andere verhalen. De verteller is namelijk een knorrige bard, die het verhaal van tijd tot tijd onderbreekt. Omdat hij vindt dat zijn gehoor (jonge konijntjes) niet goed luisteren, of omdat het verhaal een cliffhanger wel kan gebruiken, of omdat hij zin heeft in iets lekkers om te eten. Dat - en de onthulling aan het eind van het boek - maakt dat het heel plezierig lezen is in dit eerste deel van een trilogie. Nieuwsgierig naar deel twee.
De illustraties zijn van David Wyatt en het boek werd vertaald door Sofia Engelsman.