zaterdag 19 december 2020

CONFETTIREGEN en ROZE BRIEVEN - Splinter Chabot (Spectrum)

In Confettiregen, de autobiografische roman die net voor de eerste coronalockdown uitkwam en een bestseller zou worden, de roman ook die technisch gezien niet als young adult roman is uitgekomen, maar, vind ik, door alle jongeren gelezen zou moeten worden - in Confettiregen dus, noteert Splinter Chabot nadat hij als student voor het eerst met een jongen mee naar huis is geweest: 'In mijn hoofd sneeuwde het, het sneeuwde verliefdheid, als in een sprookje.' Zo uitbundig als dit klinkt, zo uitbundig is ook dit boek geschreven. Het sneeuwt beelden zoals het bonte snippertjes regent in een confettiregen. Die vrolijke fladderpartij van een schrijfstijl is maar één van de charmante kanten van dit boek. Chabot is overduidelijk een jongen die oog heeft voor de aanrakingen van de zon (de zin die volgt op de zojuist geciteerde is niet voor niks: 'De zon speelde ondertussen de jarige, met een traktatie van stralen in overvloed.') 

Maar wat hij overtuigend duidelijk maakt in dit boek is dat een zon-omarmer vaak de tegenkant evenzeer kent. Het hart van Confettiregen vormt het verslag van de jaren dat de hoofdpersoon Wobie, het alter ego van de schrijver, zich terugtrekt uit alle warmte om hem heen, omdat hij ontdekt heeft dat hij op jongens valt. Chabot laat ons bewonderenswaardig dichtbij komen: van binnenuit maken we mee hoe iemand die niet automatisch mee kan hollen met de meerderheid simpelweg geen honderd procent zekerheid heeft dat na een coming-out zijn wereld niet kapot zal gaan. Al was het alleen maar omdat je in het nieuws al jarenlang ziet hoe sommige LHBTQIA+-ers in andere landen én in eigen land aangevallen worden. Dat Confettiregen door zoveel mensen als herkenbaar wordt ervaren heeft te maken met de goed gekozen episodes waarin Chabot ons meeneemt. Soms zijn het korte anekdotes, soms diepgaande overdenkingen, soms ronduit spannende verslagen - en ze maken dat je dit boek eigenlijk in één keer wilt verslinden.

In het tweede boek, Roze brieven, vertelt de schrijver hoe hij tijdens een verblijf in Zweden de stapel brieven doorneemt die mensen hem naar aanleiding van Confettiregen hebben gestuurd. Die brieven zijn lief, mooi, confronterend, en soms ook ronduit verdrietig. Bijzonder zijn daarbij de heel liefdevolle reacties die Chabots jongste broer en Chabots moeder schreven. Die twee brieven, en Chabots overdenkingen erbij, brengen ook uitbreiding en verdieping aan op het verhaal uit Confettiregen.

Samen met de overtuigende mediaoptredens van Splinter Chabot, waarin hij zijn woorden ogenschijnlijk makkelijk, maar altijd heel zorgvuldig kiest, zijn deze boeken een belangrijke roze bruisbal in onze huidige samenleving. Of zoals hij zelf schrijft in Roze brieven: 'Wij zijn een nieuwe generatie. Een generatie die niet meer vraagt om respect maar respect zal eisen - van iedereen. Die strijdbare middelvingermentaliteit hebben we hard nodig. Al die kleine en grote pogingen tot vernedering vormen druppels in een grote, onstuitbare roze rivier. En elke blokkade, elke hobbel, elke dam zal omver worden geblazen door de roze waterval. Om op die manier te laten zien wat verliefdheid is, wat vrijheid is.' Dat Splinter Chabot precies dat laatste met kleur, swing en ritme wil doen, is een zon in dit beschaduwde jaar.  

Confettiregen: 342 bladzijden, koop dit boek bij je lokale (online) boekhandel, of bestel het hier.
Roze brieven: 168 bladzijden, bestel hier.