LITTEKENS - Anke de Vries (Lemniscaat)

Ze lopen rond in heel wat politieromans: oude, wat knorrige inspecteurs. Het is fijn om door hun vermoeide ogen mee te kijken naar de ontrafeling van een misdaad. Hoewel dit natuurlijk een jeugdboek is, in de zin van: een verhaal over twee jeugdige hoofdpersonen, is het óók een klassieke politieroman, met een speurder die verwant is aan die uit de boeken van Simenon of Fred Vargas. Dat is een van de charmes van LITTEKENS. Een andere charme is het weerzien met succesauteur Anke de Vries. Al in de jaren tachtig was er HET GEHEIM VAN MORIES BESJOER, en haar bekendste boek is misschien BLAUWE PLEKKEN. Het bleef een tijd stil rond De Vries, maar LITTEKENS is een boek dat naadloos in haar oeuvre past. Paul en Clara, de jonge hoofdpersonen (met littekens) zijn sympathiek en willen het goede voor de mensen om hen heen, maar ze worden elk voor flinke uitdagingen geplaatst. Nog een derde charme is de natuurlijke toon waarop De Vries de peuters uit dit boek laat praten (de oppaskinderen van Paul, en later ook van Clara). Die is namelijk heel naturel en levendig. Voeg daar het Franse decor aan toe en je hebt een prettige hernieuwde kennismaking met een van onze bekendste auteurs.