Er zijn boeken waarvan je elke pagina kunt openslaan, en je vindt dan, waar je ook terechtkomt, altijd iets citeerbaars. Wacht, ik doe de test even met HET HEEL GROTE VOGELBOEK, ik sla het boek open... op bladzijde 30, het gaat hier over de fazant: 'Hij blinkt in het licht wanneer hij op de akker zijn vijand tegemoet stapt. Zijn fonkelgroene kop geheven, zijn wangen rood als kersenbloed.' Wacht, ik doe het nog eens... bladzijde... 57, de roerdomp. 'De roerdomp boert zijn treurige voorjaarslied door de ochtendnevel over de uitgestrekte wateren. Een liefdeskreet verpakt in lucht.' En zo kan ik doorgaan. Elk vogelportret is met Bibi Dumon Taks fijnste pen geschreven, het is met haar ruimste inzet onderzocht, bedacht en aan ons overhandigd. Dit ook in formaat grootse boek is een echo van het boek van Nozemann en Sepp (en degenen die het werk van hen hebben overgenomen) dat tweehonderdvijftig jaar oud is, maar de grootfaraoïste van de non-fictie voor kinderen biedt het ons aan in een frisse, frisse werveling aan. Leve Bibi Dumon Tak, leve het puttertje, de wilde zwaan en de knobbelzwaan, leve de ijsvogel en de waterral en alle anderen, we zullen ze nog beter horen en zien, want HET HEEL GROTE VOGELBOEK (perfect uit- en vormgegeven) heeft hun belang in ons leven vergroot.
dinsdag 25 april 2017
woensdag 12 april 2017
MIJN VRIEND CRENSHAW - Katherine Applegate (Querido)
Jackson is echt geen type voor een denkbeeldige vriend. Dat weet hij zeker. Maar in zijn leven duikt er wel regelmatig eentje op: een uit de kluiten gewassen kat die van surfen houdt. Jackson, een jongen van het tobberige soort, probeert de verschijning van de kat te verklaren - en die poging tot verklaren, dat is eigenlijk dit boek. Dat de ouders van Jackson en zijn kleine zusje Robin veel te weinig geld hebben om een normaal leven te leiden heeft daar natuurlijk mee te maken. Jackson en zijn zusje moeten zich mee laten slepen in plotselinge verhuizingen, en ook al proberen hun ouders er de moed in te houden, toch wordt het tijd dat Jackson zijn problemen onder ogen ziet. MIJN VRIEND CRENSHAW is een fantastisch boek. De personages zijn levensecht, de taal is fijn, de schrijfster (die we nog kennen van IK BEN EEN GORILLA) zet humor, ritme en plot meesterlijk in, en Jackson én de wijze Crenshaw zijn niet licht te vergeten. Het boek werd (zoals we van haar gewend zijn) geweldig vertaald door Annelies Jorna - zij maakt Applegate's zinnen ook in het Nederlands bijzonder smul- en citeerbaar.
vrijdag 7 april 2017
ALLE DIEREN DRIJVEN - Gideon Samson & Annemarie van Haeringen (Leopold)
Annemarie van Haeringen maakte een boek over het bijbelverhaal van Noach voor een Duitse uitgeverij. Maar voor haar Nederlandse uitgever schreef Gideon Samson er een heel andere tekst bij. En dat is heel erg fijn, want het boek blinkt nu dubbel uit. De prachtige grondstructuren, het olifantenhuidgrijs,de buffels (en de okapi's!) de dieren die uit een dakraampje van de ark uitkijken naar nieuw land - het is allemaal even prachtig. Gideon Samson schreef een intrigerende tekst, met ritme en humor, verteld vanuit een toekijkende god. De god beziet wat Noach doet met al bijna net zulke onwetende ogen als het voorgelezen kind. Maar het boek eindigt met de prachtige zin: 'Ik begon te stralen'. En dat is wat veel kinderen en hun ouders ook zullen doen als ze dit boek te lezen en te bekijken krijgen.
WE HEBBEN EEN HOED - Jon Klassen (Gottmer)
Alles wat Jon Klassen doet is goed. En het meest geldt het misschien wel voor zijn eigen boeken, die waar hij ook de tekst voor schrijft. WE HEBBEN EEN HOED completeert de hoed-trilogie, die begon met IK WIL EEN HOED en DEZE HOED IS NIET VAN MIJ. En ze zijn alle drie even sterk (wat op zich al een wonder is bij een trilogie). Ze blinken uit in eenvoud van beeld en eenvoud van tekst. Daarbij is de verteltoon zo heerlijk - ook nu weer. In drie episodes word je laconiek deelgenoot gemaakt van twee schildpadjes die een hoed vinden. Maar er is een probleem, want ze zijn met z'n tweeën en er is maar één hoed. Door het simpele verhaal heen straalt een interessante overweging over wat vriendschap is. Kinderen die het verhaal voorgelezen krijgen, zelfs héél kleine kinderen al, zullen de nuances hiervan meekrijgen. Opnieuw een mirakel van een boek dus.
Dit boek werd vertaald door J.H. Gever.
In deze leestip wil ik ook nog even een onvertaald boek noemen: HOUSE HELD UP BY TREES. Een zorgvuldige natuurvertelling, geschreven door Ted Kooser, over hoe een verlaten huis langzaam door scheuten van bomen omringd wordt en later door de takken van die bomen zelf opgetild wordt. Een kalm en toch ook belangrijk verhaal. Het is prachtig getekend door Klassen. De beelden zijn monumentaal en warm en rustig tegelijkertijd. Een pleidooi voor het kijken. Ik hoop dat dit boek toch ook ooit nog eens vertaald wordt.
Dit boek werd vertaald door J.H. Gever.
In deze leestip wil ik ook nog even een onvertaald boek noemen: HOUSE HELD UP BY TREES. Een zorgvuldige natuurvertelling, geschreven door Ted Kooser, over hoe een verlaten huis langzaam door scheuten van bomen omringd wordt en later door de takken van die bomen zelf opgetild wordt. Een kalm en toch ook belangrijk verhaal. Het is prachtig getekend door Klassen. De beelden zijn monumentaal en warm en rustig tegelijkertijd. Een pleidooi voor het kijken. Ik hoop dat dit boek toch ook ooit nog eens vertaald wordt.
STELLA, STER VAN DE ZEE - Gerda Dendooven (Querido)
Genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs, en inderdaad een heel mooi samenspel van tekst en beeld: STELLA, STER VAN DE ZEE, door Gerda Dendooven. Het verhaal prikt herinneringen aan in zee drijvende kinderen wakker, en dat is geen fijn beeld. Toch is de redding van baby'tje Stella in dit boek gelukkig juist wel met liefde omgeven. Ze groeit op bij ouders die van haar houden, en zoekt uiteindelijk haar eigen pad.
De platen zijn prachtig. Het zachtroze van het baby'tje, het wier en de zeesterren om haar lijfje (op pagina zes), en dan die sterke zwarte hond ernaast: een heel mooi contrast. Ook de andere mensfiguren én de dierfiguren zijn van een kracht die je alleen bij Dendooven kunt zien.
De platen zijn prachtig. Het zachtroze van het baby'tje, het wier en de zeesterren om haar lijfje (op pagina zes), en dan die sterke zwarte hond ernaast: een heel mooi contrast. Ook de andere mensfiguren én de dierfiguren zijn van een kracht die je alleen bij Dendooven kunt zien.
Abonneren op:
Posts (Atom)