Dat ik fan ben van Boer Boris laat zich na acht eerdere leestips wel raden. Maar ook nu deel negen verschenen is beveel ik die weer graag bij iedereen aan. Dit keer is broertje Berend de hoofdpersoon, want hij breekt zijn been. Ted van Lieshout schrijft droog: 'Hij kan er niet op staan. Hij kan er niet op lopen. We moeten naar de winkel om een ander been te kopen.'Tekenaar Philip Hopman heeft weer zichtbaar plezier gehad. Op de plaat die bij de bovenstaande zin hoort komt een horde blauwe kippen bezorgd en half in paniek aanrennen. We zien ze linksonder. Rechtsonder ligt de arme Berend (met zijn knalrode overall). Zusje Sam staat er bezorgd gesticulerend naast. Maar boven hen strekt een schitterende Van Gogh-achtige boom zijn takken uit. Op een mager stammetje (dat aardig rijmt met de botjes die we verderop in het boek op de röntgenfoto's zien) leunt een roze bladerdos, die weldadig tegenwicht biedt aan die blauwe paniekhennen. Overigens, om de compositie én de metaforische enscenering compleet te maken, ligt er nog een zielig gebroken takje op de grond. Of nee, er ligt een zaag naast en de tak is dus afgezaagd. Door Berend. Die op die manier zijn been gebroken heeft. Aha.
Zo zijn we nog maar één spread ver. Er volgt nog een fijn berijmd geruststellend verhaal én een beeldwereld die van bont naar geconcentreerd naar weer lekker bont gaat. BOER BORIS EN HET GEBROKEN BEEN is weer een heerlijke mini-opera van een prentenboek. Op naar deel tien.
