Eind jaren negentig publiceerde Uitgeverij Ploegsma een serie 'paddenboekjes' van de Amerikaanse schrijver Russell E. Erickson. De boeken waren makkelijk te lezen (zijn dus ook in vele AVI-verzamelingen terug te vinden) en vertellen de verhalen van Mort en Wart, twee samenwonende, aandoenlijke padden, en hun vrienden uit het bos. Een bijzondere rol is er voor de 'moeke' die altijd garant staat voor gemoedelijkheid en bescherming: Tante Tulia. Behalve dat we dit soort 'berichten uit een veilige wereld' niet vaak meer zien, zijn er ook maar weinig tekenaars zoals Lawrence Di Fiori, die zowel warmte als gein toevoegt. Janosch was ook zo'n (geweldige) kunstenaar en in eigen land iemand als Jenny Dalenoord. Zijn de dierenwerelden - waarin dieren mensenkleren dragen en mensengedrag vertonen - uit de mode in leesboeken (ik heb het niet over prentenboeken)? Of let ik gewoon niet goed op? Het bosdierenuniversum van Toon Tellegen - hoe geweldig ook - is toch wat meer op filosofie en taal gestoeld. Het beviel me in elk geval om dit boekje te ontdekken.Dit boek werd vertaald door Tjalling Bos.
