Na BIBI'S BIJZONDERE DIERENBOEK uit 2006 en WINTERDIEREN uit 2011 is er BIBI'S DOODGEWONE DIERENBOEK, waarin Bibi Dumon Tak met evenveel pret en evenveel taalvirtuositeit nu eens geen ongewone dieren, maar gewóne dieren beschrijft. Je leest de korte stukken en hebt het gevoel dat je idee over die 'dagelijkse' dieren binnenstebuiten wordt gekeerd. Er wordt je een heel nieuwe kijk geboden op duiven, op egeltjes, op regenwormen, op de wesp, op de hooiwagen, op zelfs de teek. En ach, de mus. Zou de mus Bibi's lievelings-doodgewone-dier zijn? Met vrolijk genoegen verklaart ze dat er géén stukje over hem in dit boek zal staan, waarna ze hem in de (geweldige) extraatjes de hele tijd terug laat komen. Het is voor kinderen en voor volwassenen een groot geluk dat er een schrijver is die dieren wil laten blinken en die daardoor ook de non-fictie voor kinderen laat blinken: BIBI'S DOODGEWONE DIERENBOEK is opnieuw fan-tas-tisch. De woorden en de zinnen schitteren, misschien moeten we het wel non-fictie-poëzie noemen. Daarnaast getuigen de tekeningen van Fleur van der Weel van een even groot maakplezier. Ze trekken de stukken in dit boek nóg dichter naar elkaar toe en zijn zowel brutaler alsook illustratiever dan die in BIBI'S BIJZONDERE BEESTENBOEK. Kortom: ik zou geen kind weten aan wie ik dit boek niet zou willen geven.
zondag 4 augustus 2013
BIBI'S DOODGEWONE DIERENBOEK - Bibi Dumon Tak en Fleur van der Weel (Querido)
Na BIBI'S BIJZONDERE DIERENBOEK uit 2006 en WINTERDIEREN uit 2011 is er BIBI'S DOODGEWONE DIERENBOEK, waarin Bibi Dumon Tak met evenveel pret en evenveel taalvirtuositeit nu eens geen ongewone dieren, maar gewóne dieren beschrijft. Je leest de korte stukken en hebt het gevoel dat je idee over die 'dagelijkse' dieren binnenstebuiten wordt gekeerd. Er wordt je een heel nieuwe kijk geboden op duiven, op egeltjes, op regenwormen, op de wesp, op de hooiwagen, op zelfs de teek. En ach, de mus. Zou de mus Bibi's lievelings-doodgewone-dier zijn? Met vrolijk genoegen verklaart ze dat er géén stukje over hem in dit boek zal staan, waarna ze hem in de (geweldige) extraatjes de hele tijd terug laat komen. Het is voor kinderen en voor volwassenen een groot geluk dat er een schrijver is die dieren wil laten blinken en die daardoor ook de non-fictie voor kinderen laat blinken: BIBI'S DOODGEWONE DIERENBOEK is opnieuw fan-tas-tisch. De woorden en de zinnen schitteren, misschien moeten we het wel non-fictie-poëzie noemen. Daarnaast getuigen de tekeningen van Fleur van der Weel van een even groot maakplezier. Ze trekken de stukken in dit boek nóg dichter naar elkaar toe en zijn zowel brutaler alsook illustratiever dan die in BIBI'S BIJZONDERE BEESTENBOEK. Kortom: ik zou geen kind weten aan wie ik dit boek niet zou willen geven.
