Koos Meinderts viert dertig jaar schrijverschap, en zijn uitgeverij viert op een heel mooie manier met hem mee: Lemniscaat geeft een rijke overzichtsfolder uit, bijna een boekje op zich, en dan is er nog een heel aantrekkelijke hernieuwde uitgave van het verhaal MENEER HOEDJES VANGT EEN VIS.Het al eerder verschenen verhaal gaat over Meneer en Mevrouw Hoedjes, nazaten van Adam en Eva, die samen een gelukkig bestaan opbouwen met niets meer dan een stapel planken. Gelukkig komt daar een huis van, en een huwelijk, en danspartijen, en een kindje. Maar dan worstelt Meneer Hoedjes met een wensvervullende vis, die - archetypisch - een soort God lijkt te zijn die Verleidingen aan komt bieden.
Het is een sprookje, dit verhaal (gebaseerd op Piggelmee), maar hoe geladen en gelaagd het uit mijn omschrijving hierboven ook lijkt: voor kinderen is het helder en grappig en spannend. Want MENEER HOEDJES is weer een van die boeken waar Meinderts in uitblinkt, namelijk: in gave verhalen, in de oorspronkelijke zin van het woord. Zijn zinnen zijn als ronde, blinkende stenen, geslepen door de auteur, omspoeld, maar nooit onbegrijpelijk of cryptisch. Bij elke zin die je leest voel je: zó moet het opgeschreven worden, ja. En, ook al is de dood nooit veraf in Meinderts' werk: zijn verhalen vieren het leven. Meneer Hoedjes is daar een van de beste voorbeelden van.
Daarbij mocht Annette Fienieg voor deze uitgave nieuwe tekeningen maken, in kleur. Ook zij blinkt uit. Ze maakt het verhaal nóg lichter en nog gaver. Haar huisje, haar kasteel en haar ark zijn schitterend, en Meneer en Mevrouw Hoedjes zijn jong en hoopvol, en dus begrijp je dat ze doen wat ze doen en dat ze de fouten maken die ze maken. Een heerlijke uitgave, dit, en heerlijk uitgegeven, dus: leve het jubileum van Koos Meinderts.
