Dat zijn de uitgangspunten voor deze harde, maar toch ook aandoenlijke young-adult-roman. Het boek is in de ik-vorm geschreven en daarmee brengt Matthew Quick ons heel dicht bij Leonard. De vorm is apart: korte hoofdstukken, maar voorzien van allerlei noten onderaan de bladzijden, afgewisseld met brieven uit de toekomst, die door een latere Leonard geschreven zijn aan de huidige (of... nou ja, lees dat zelf maar). Dit boek is een ernstige, soms bittere, maar toch ook hoopvolle vorm van de traditionele Amerikanse YA-novel, en het is goed dat Quick langzaam in het Nederlands vertaald raakt.
Dit boek werd vertaald door Ineke Lenting.
