Hoe beheer je het werk van een schrijfster die al een tijdje terug overleden is, maar van wie we toch graag nieuwe uitgaves willen zien? Dan doe je dat zoals in DRIES EN DE WEERWOLF: Querido vroeg een van onze allerbeste tekenaars om een oud verhaal (uit 1948) te illustreren en gaf het als vrolijk middenmaat-prentenboek uit. Het verhaal is fijn en lollig, en de taal swingt lekker, zoals altijd bij Schmidt.De tekeningen van Martijn van der Linden zijn ronduit heerlijk. De blauwe bergen met hun verschillende texturen, de composities (die waar de weerwolf te grazen is genomen en als een opgerold buit over de pagina ligt is meesterlijk), de troep stoere mannen (die plaat lijkt wel een kleine hommage aan het werk van Sieb Posthuma), de kleuren, de details (het vogeltje op de pet van een van de jagers, een enkel krom zwaardje, een hond met een gebreid vestje...), dat alles maakt van DRIES EN DE WEERWOLF een sterke nieuwe boekuitgave, een van de leukste Schmidt-herexploitaties ooit.
