Het thema van de afgelopen kinderboekenweek was 'griezelen'. THORNHILL is niet in dat kader uitgebracht, maar paste er wel perfect bij. Het boek is dik, meer dan 500 pagina's, maar je vliegt erdoorheen. Er zijn vele getekende bladzijden: duistere platen waarin een meisje (Ella) jaren na dato op zoek gaat naar wat er over is van Mary, het meisje over wie we in de tekst lezen. Die tekst is Mary's dagboek. Ze woont in Thornhill, wat een weeshuis is dat binnenkort opgedoekt wordt. En het is er niet fijn: een ander meisje is een afschuwelijke pestkop, en de schuwe en nauwelijks sprekende Mary noemt haar meestal gewoon maar 'haar' en 'zij'. De leiding komt nauwelijks voor Mary op, ook al omdat ze niet voor zichzelf opkomt, nou ja, omdat ze dat eigenlijk niet kán, het lukt haar niet. Het dagboek is spannend, want we voelen al snel de dreiging die er over dit verhaal gespannen is: er gaat iets gebeuren... Daarmee wordt THORNHILL het echt een pageturner. De tekeningen zijn sterk, de tekst is helder en krachtig. En alles is ook nog eens fantastisch vertaald door Imme Dros. Een uitzonderlijk boek, en een echte aanrader, dus.
