Marita de Sterck, die we kennen van vele zintuiglijke jeugdromans (zoals bijvoorbeeld De hondeneters of Wreed schoon) schreef een nieuwe young-adult roman, en dat is mooi. Duivelskruid is een roman van drie vrouwen: Yara, haar moeder Iris en vooral grootmoeder Tanneke, die door Yara 'omatan' genoemd wordt. Het is ook een boek over geloof, bijgeloof, volksgeloof. Tanneke wordt al vroeg in haar jeugd geconfronteerd met het beeld van de duivel, zoals dat door de kerk wordt voorgesteld. Hij zal haar haar hele leven lastig blijven vallen. Tanne (zoals ze later wordt genoemd) heeft gelukkig haar kruiden om hem af te weren, en ze heeft een holle boom waarin ze veilig is. Maar tot op haar laatste dagen zal Tanne haar leven laten bepalen door haar angst. Kleindochter Yara ontrafelt in die laatste dagen van haar oma langzaam de geheimen van een tragisch leven, geheimen die consequenties hebben voor Yara's moeder en voor zichzelf. Dit boek is weer net zo zintuiglijk als het vorige werk van de auteur. Duivelskruid is daarmee een volstrekt originele jeugdroman die door niemand anders dan Marita de Sterck geschreven had kunnen worden.