Zo vlak voor het einde van het jaar verschijnt nog een van de boeken van het jaar: Droomopa.Wat een sieraad!
Dit jaar werd Dolf Verroen 90 jaar oud, en hij schreef misschien wel een van zijn allermooiste verhalen: over het jongetje Thomas dat bij zijn oma en opa logeert, en plotseling sterft zijn opa. De opa die altijd van die gekke dromen had.
Een paar van die dromen schieten Thomas weer te binnen. Ze staan in prachtige kleuren (met een dunne lijntjes-opa) op de pagina's en op de andere bladzijden zien we in zwart-wit de droevige dingen van de eerste dagen na het sterven (maar wel met steeds een hoopvol rood kleuraccentje). Thomas ziet ze aan, hij praat er over met zijn beste vriend Omar, en hij begrijpt veel niet (in heerlijke taal opgeschreven:
'Het is net alsof er iets weg is.
Geen arm of been of zo.
Iets vanbinnen.
Weet ik veel.')
Hier zien we twee grootheden van de kinderliteratuur, Verroen en Dematons, op hun allerbest. Een nuchter, maar toch ontroerend boek over de dood van een opa, zó ongelooflijk mooi van binnenuit een jongetje geschreven - daar kun je alleen maar blij om zuchten.
Ja, zoals dit boek de liefde viert, vieren we door Droomopa samen met uitgeverij Leopold en vormgever Nanja Toebak (die ook een topprestatie leverden), het liefdevolle schrijverschap van Dolf Verroen.
