Uitgeverij Zwijsen heeft haar reeksen leesboeken door de jaren heen mooi gevarieerd. Zo bestaan er nu ook zoekboeken die thuis bekeken kunnen worden, en aansluiten bij het lerenlezenprogramma. Maar het is aan de auteur en de illustrator om van een deeltje in zo'n reeks méér te maken dan 'een deeltje in zo'n reeks'.Dat hebben Pim Lammers en Jan Van Lierde gedaan in ben ik een kip? Het basisidee ia al geinig: een monstertje met een identiteitscrisis. Op het titelblad kijkt het aandoenlijke griezeltje in een spiegel en heeft werkelijk geen idee wie hij daar ziet. Daarna volgen grote platen met plaatsen (dierentuin, boerderij, kledingwinkel et cetera) waarop veel dieren of mensen te zien zijn, plus dat monstertje dat zich afvraagt of hij op die plek thuishoort of niet. De auteur mocht geen zinnen gebruiken, behalve dan het herhaalde: 'ben ik een...' In de wemeltekeningen staan, naast de kleurrijke details, vervolgens losse woorden die de kinderen al na een paar weken leesonderwijs kunnen lezen. En - zo knap - het wórdt met al die beperkingen toch een echt prentenboek met een volledig verhaal!
Ook erg leuk aan dit boek: de lol. Er valt veel te zien en regelmatig schiet je in de lach. En natuurlijk is er een fijne 'dit ben ik!'-eindpagina. Lammers en Van Lierde hebben met verve een fijn lerenleesprentenboek gemaakt.
