Derk Visser is altijd de chroniqueur geweest van jongeren die, laten we zeggen, niet in Aerdenhout wonen. Vanwege die keuze alleen al is hij een schrijver die we moeten koesteren. Maar nu is er Drama Queen, en van zijn boeken die ik bewonder is dit de nummer één.Centraal staat de liefde tussen Angel en Kayleigh. Vanaf het begin voel je dat deze meisjes voor elkaar bestemd zijn, en hoe fijn is het als Visser hen en ons daar gelukkig in beloont. Maar de meisjes hebben een flinke weg af te leggen. In drie delen, waarin Angel, vanuit wie het verhaal wordt verteld, elf, dertien en vijftien is, volgen we hun worsteling uit de woelende omstandigheden van hun leven. Angels relatie met haar moeder en haar dementerende opa en Kayleighs weinig zorgende vader en gestorven moeder. Maar ook de school (Angel is er al van twee getrapt) en zelfs de buurt - en heel mooi is dat de drie episodes steeds aan het eind van het jaar spelen, met vuurwerk, regen en sneeuw.
In laconieke, heldere taal wervelt het verhaal voort. Als lezer hou je meteen vanAngel, met haar drukke gedachten en wilde manier van in het leven staan, en dat wordt alleen maar hartelijker als ze, in het laatste deel, heel voorzichtig een weg weet te vinden. Een weg voor zichzelf, Kayleigh én voor haar moeder, die trouwens de Oscar verdient voor beste bijpersonage (alleen al vanwege de prachtige dingen die ze zegt als Angel haar liefde voor Kayleigh opbiecht!). Sowieso mag dit boek van mij in de prijzen vallen. Lees Drama Queen.
