Het derde deel van Rosie en Moussa is er. De twee zijn nog altijd elkaars beste vrienden, maar er komt een derde 'beste vriend' bij: oom Ibrahim, de lievelingsoom van Moussa, die helaas 'geen papieren' heeft en niet lang in het land zal mogen blijven. De charme van dit verhaal schuilt weer in de fijne dialogen, de opgewekte toon waarmee - perfect begrijpelijk voor Rosie en Moussa en dus ook voor de lezers - moeilijke problemen worden aangepakt en uitgelegd. Het allermooist uit het boek zijn de rijke tekeningen van Judith Vanistendael. De pret die van haar illustraties straalt! Als het gaat over het feit dat oom Ibrahim misschien een vrouw zou moeten vinden om door een huwelijk in het land te kunnen blijven, tekent Vanistendael een voluptueuze bruidstaart met een mini-bruidje dat graag de mini-bruidegom wil kussen, maar ernaast eenzelfde taart waar de mini-bruidegom rennend vanaf vlucht. Op naar deel vier van deze serie, want dit is een heerlijke reeks.