Dat is geweldig nieuws, want hoe hartveroverend waren haar tekeningen al in DROP en DE VERRASSING. Als we het nieuwe boek openslaan is het meteen al genieten van een in de spotlights staande balletcavia-op-skateboard (de hoofdpersoon, ik ga er tenminste vanuit dat het een cavia is) en meteen erna de beweeglijke silhouetjes van hetzelfde diertje op de schutbladen. En dan de laconieke zinnetjes op de volgende bladzijden, die samen het verhaal van een grote verliefdheid vertellen, en steeds beginnen met 'Ik ben...' Het is ongelooflijk genieten van elke bladzijde opnieuw. De tekeningen zijn precies en soepel, grappig en ontroerend. Het boek doet met je wat caviaatje ook gebeurt: het laat je vallen. Op hem. Op zijn verhaal. Op het heerlijke werk van Sylvia van Ommen.
