'Als je maar hard genoeg rijdt, vlieg je terug in de tijd.' Simon van der Geest begint zijn nieuwste boek SPIJKERZWIJGEN met een eerste zin die zowel rijm, motto, binnenkomer als intentieverklaring is. Ja, daar gaat dit boek over: hoe Vonkie van der Veer teruggaat in de tijd. Dat doet ze samen met haar opa Spijker. Ze logeert bij hem en ze wordt gek van zijn zwijgen. Dat zwijgen is overigens erfelijk; ook zijn dochter, Vonkies moeder, blijft de hele tijd vaag over wat er tussen haar en Vonkies vader aan het gebeuren is. Maar Vonkie peutert. En dan krijgen we, door het hele boek heen, de heerlijk aardse, maar levensbelangrijke verhalen van opa en zijn dichtste broer Buts. Die hij al tientallen jaren niet meer ziet en niet meer wil zien.
SPIJKERZWIJGEN is inderdaad een aards boek, met vele prachtige plattelandsdetails (de schijtplank, de kievitseieren) en tegelijkertijd is het een boek dat barst van de liefde, en gaat het over hoe elk houden van doorkruist kan worden door misverstanden en te weinig communicatie.
Met dit prachtige SPIJKERZWIJGEN heeft Simon van der Geest opnieuw laten zien dat hij een van de schrijvers is die het werkelijke hoofd en het werkelijke hart van onze kinderliteratuur vormen.