Dit dikke boek, een boek waar schrijfster Isabel Hoving de tijd voor nam, is 'in your face' en overweldigend. Het speelt aan het eind van deze eeuw en de toestand van de wereld, en vooral van het oude Europa, is deplorabel. Zowel op milieu- als politiek niveau lijken er geen wetten meer, is iedereen voor zichzelf begonnen. En Ewa Capone, zestien jaar, beweegt zich door die anarchie. Ze heeft haar hondje aan haar zijde, en doet gelukkig, gedurende het boek, liefdes en vriendschappen op. Maar ook die zijn nooit veilig en kunnen altijd leiden tot (een vorm van) de dood. Ja, daar gaat dit imposante boek over: over hoe je je voortbeweegt tussen leven en dood, en soms zelfs létterlijk daartussenin.Wat Isabel Hoving hier presteert is ongelooflijk: ze lijkt van elke episode zoveel méér nog te weten dan wat we lezen, ze beheerst de hele materie en bepaalt precies wat wij te zien en te voelen krijgen. Dit boek trekt je dagenlang mee naar een kijk op de toekomst (ik las het ten tijde van de belangrijke Europese klimaattop in Parijs!) waaruit geen ontsnappen mogelijk is. DE EEN NA LAATSTE DOOD VAN HET MEISJE CAPONE is indrukwekkend, is meeslepend, is heftig, is brutaal, en doet vooral zo niéuw aan: nieuw in de Nederlandstalige fantasy-literatuur, nieuw in de Nederlandse Young Adult-literatuur. Isabel Hoving maakt van Ewa Capone een fenomeen, en dat is omdat ze dat zelf als schrijfster ook is: een fenomeen.
