Klasse-vertaalster Bette Westera stelde dit boek aan haar uitgeverij voor, en die gaf haar groen licht. Dat was een gelukkige keuze. Inger Hagerup is in Noorwegen zo beroemd als, laten we zeggen, Annie M.G. Schmidt bij ons, en ZO RAAR biedt ons een bundeling van drie Hagerup-boeken.De verzen die ze bevatten zijn dartel. In de wrakken van de schepen / op de bodem van de zee / zemen kwallen zonder strepen / alle ruiten van de schepen, / tot ze glanzen als een spiegel. / En de vissen helpen mee. Zo danst elk gedicht. Soms is het uitgangspunt volledig absurd (met name in de eerste bundel) en soms zijn het vooral versjes die Hagerup schreef naar aanleiding van planten of dieren (heel beroemd is bijvoorbeeld haar rijm over peterselie, Lille persille). De laatste bundel, en dus ook het laatste gedeelte van dit boek, zijn handgeschreven versjes, die, toegegeven, wel wat zwakker zijn dan de gedichten uit de eerste twee delen, maar nog altijd speels en wiegend.
Dat dit allemaal tot ons komt is dus de grote verdienste van Bette Westera. Er zijn maar weinig mensen die strak in het ritme zittende poëzie zo sterk kunnen vertalen. Geen stoplappen, geen toegevingen aan de grammatica, geen gesmokkel. ZO RAAR is van zichzelf al fijn klassiek (ook door de tekeningen), en daarbovenop nog eens een signature dish van Westera.
