Er is al veel positiefs gezegd over het kinderboekenweekgeschenk van 2019, Haaientanden door Anna Woltz. En ik kan al die berichten alleen maar beamen: Haaientanden is opnieuw een verhaal dat de menselijke maat toont.Hoofdpersonen zijn, zoals wel vaker in Woltz' werk, een jongen en een meisje die elkaar in eerste instantie niet direct leuk vinden, maar toch, door het verhaal en hun eigen avontuur heen, diep met elkaar verbonden zullen raken. Atlanta heeft besloten een daad te stellen: ze fietst om het IJsselmeer heen. En Finlay fietst vooral weg - weg van zijn moeder die zegt spijt van hem te hebben.
Het is weer vaak knikken geweest bij het lezen van dit boek: knikken van instemming, ja, zo praten kinderen, en ja, zo voel je je in zo'n situatie. Atlanta en Finley léven, ze fietsen je vanuit de bladzijden tegemoet.
Voeg daarbij prachtig sferische episodes (vooral de nacht in de hut) en een verwoording van de achterliggende reden van Atlanta's rit die raakt, en je hebt een warm, compleet verhaal, dat een van de hoogtepunten is in de reeks kinderboekenweekgeschenken die Nederland heeft gekend.
De tekeningen in dit boek zijn van Maartje Kuiper.
