Het is een echt ensembleboek - we leren allerlei leden van een familie kennen, die verspreid wonen over een rijtje huizen aan de rivier. De centrale kinderen zijn Joes en zijn nichtje Amber. We lezen over hun dagelijkse bezigheden, over duiven en koeien en bruggen, over hun ondernemende zoektochten in en om de rivier, en lang denk je: dit is een boek dat het vooral moet hebben van het guitige beschrijven van alledag. Maar Noort heeft haar boek slim opgebouwd, want de korte proloog bestond uit een heftige verhaalflard, die nooit helemaal uit je achterhoofd verdwijnt. Dus hoe lief en warm ook, je wéét dat er iets te gebeuren staat. Maar als dat gebeurt, zomaar, in gewoon maar een hoofdstuk in de tweede helft van het boek, dan overvalt het je toch nog, en meteen schiet je rechter op en lees je de rest van Het kleine huis bij de rivier in één stuk uit.
Het boek is warm, ja, en grappig soms, maar ook rigoureus - want zoals het leven niet altijd netjes overweegt of gebeurtenissen wel geschikt zijn voor kleine kinderen, doet het boek dit ook niet. Daarmee overtuigt Selma Noort. Maar deze auteur zou deze auteur niet zijn, als ze de schok niet inbedt in een groep hartelijke personages die werkelijk om elkaar geven. Zo laat Het kleine huis bij de rivier zien prachtig zien dat schrik en ongeluk niet altijd te vermijden zijn, maar dat het vervolgens gaat om bij elkaar in de buurt blijven en op elkaar letten. Een boek als het echte leven, origineel, lief en krachtig.
208 pagina's, leeftijd: 9+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel, of bestel het hier.
