Ik hield al toen ik een heel klein kind was erg van lijstjes, van verzamelingen, van boeken op een rijtje. Met hoeveel plezier had ik een serie boeken als BOER BORIS gekend, en met hoeveel plezier had ik ze naast elkaar gezet. Dat een boek iets is om te lezen, om uit voorgelezen te worden (en met wat voor een plezier zal dat bij deze perfecte rijmverhalen van Ted van Lieshout kunnen!) en om te bekijken, ligt voor de hand, maar dat boeken ook objecten om aan te raken en te rangschikken zijn: dat hebben de makers en de uitgever van BOER BORIS goed begrepen. Deze boeken, met hun kussenachtig omslag en spotvernis, vóelen ook zo lekker.Er zijn intussen drie BOER BORISsen. En ook BOER BORIS IN DE SNEEUW is weer heerlijk. Philip Hopman blinkt uit in landschappen van kleur en warmte, en in de details, net als bij de vorige delen. Ook nu is, naast de drie kinderen Boris, Berend en Sam, ook het muisje weer te volgen, en de kat, en de hond, en de merel (het muisje op ski's, met zonnebril!). BOER BORIS is al na zeer korte tijd bijna niet weg te denken uit de Nederlandse kinderliteratuur, en weet je wat, ik ga de drie boeken even met hun ruggetjes naast elkaar zetten. Nu.
