Uitgeverij Leopold liet al heel wat schitterende, uitmuntende kunstprentenboeken verschijnen, bijna altijd in samenwerking met het Gemeentemuseum in Den Haag, maar dit schitterende, uitmuntende kunstprentenboek is in opdracht van het Stedelijk Museum gemaakt. Annemarie van Haeringen vertelt over Matisse, over zijn laatste levensfase waarin hij, na een ziekte, collages maakte van geschilderde organische vormen. DE PARKIET EN DE ZEEMEERMIN, een van de sleutelwerken van Matisse uit deze periode, staat op de achterkant van het boek. Even bedwelmend als dit beeld is het boek van Van Haeringen. Het is ondoenlijk om een rangorde aan te brengen in haar prachtige verzameling prentenboeken, maar dit boek behoort wel tot het bovenste stapeltje - of in elk geval dringt dat gevoel zich aan je op bij het opnieuw en opnieuw bekijken van de kleurwereld die uit de platen stijgt en je ogen betovert. De prachtige plaat waarop Matisse 'als een wilde schildert', met zijn scheef geplaatste doeken, met zijn eerste vegen op het grote witte canvas, met het rood van de vloer en de wanden, met de bladertak in de vaas, met de kromme pootjes van het schildertafeltje, met de enorm lange kwast waar een wapperlint van okerkleurige verf uit voortkomt. Maar dan zijn daar ook nog de platen van de avond in het ziekenhuis, van Matisse in zijn rolstoel en zijn geknipte figuren die voor je gezichtsveld dwarrelen, van Matisse die we door de in een groen blad uitgespaarde slakkenvorm zien, van... van... Dit boek blijft een flinke tijd stralend in je geheugen staan - en wat kun je nog meer wensen van een kunstprentenboek?
