Dat is knap bedacht van Kromhout, want een verhaal rond dit moeilijke thema (tafelmanieren) is niet evident. Hij maakt er een lichte vertelling van, maar wel een met een serieuze grond.
Kromhout vindt een heerlijke match in Margriet Heymans, die taferelen tekende waarin je, als het een echte wereld was, eeuwig in zou willen blijven wonen. De kleuren zijn zacht, het is er mooi weer, en de interieurs zijn altijd van een evenwichtige schoonheid. De tekeningen met de kaders van de keukens en kamers van de groenteboer, de slager, de burgemeester et cetera zijn van een verbluffende schoonheid. Je zou ze in mooie dunne lijstjes aan je wand willen hebben hangen.
Het is ontroerend om weer een boek van Margriet Heymans in handen te hebben, en dan is het ook nog eens zo'n móói boek. De reeks uitgaves door het Haags Gemeentemuseum en uitgeverij Leopold is verrijkt met een heel, heel heerlijk exemplaar.
