Kees is opeens bevriend met Jan. Deze vriendschap tussen een vijftienjarige en een zestienjarige ontrolt zich tegen het decor van de late jaren vijftig: ze gaan vissen, ze praten over wat vrijheid werkelijk is en ze dagen elkaar uit. Dat wil zeggen: Jan daagt Kees uit, want hij vindt dat ze samen een hoge schoorsteenpijp moeten beklimmen om van heel boven de zee te kunnen zien. Uiteindelijk doet Jan dat in zijn eentje, omdat Kees niet durft. Maar: Jan valt, sterft - en Kees ziet dat gebeuren.
Dat levert een levenslang geheim en een levenslang schuldgevoel op, en vanuit het terugkijken op die vroege, bepalende gebeurtenissen, tientallen jaren later, begint het boek. Het schitterende boek. DE ZEE ZIEN is een - ondanks het thema - licht boek over vriendschap, vrijheid, dood, schuld en ook en vooral over eerste liefde. Jans tweelingzus Marijke zet Kees' hoofd en lichaam aan tot overkoken, en hoe mooi en sensitief zijn de passages die Meinderts hieraan gewijd heeft! Ook de dialogen tussen Jan en Kees strálen. DE ZEE ZIEN flonkert door zijn humor, door zijn compassie, door zijn enscenering en door zijn liefde en wordt daarmee een jeugdroman die alle leeftijdsgroepen verbindt.