Het was een van de roerendste kinderboekvieringen die ik ooit mee heb mogen maken: afgelopen dinsdag, 25 september 2018, werd aan Bibi Dumon Tak de Theo Thijssenprijs uitgereikt. De prijs was een ode aan de literaire non-fictie voor kinderen, maar veel meer nog een ode aan de constante kwaliteit en de voortdurende brille van Bibi's werk.Vrijwel tegelijkertijd kwam haar nieuwe boek uit: Laat een boodschap achter in het zand, een bundel non-fictie-poëzie. Ook uit deze uitgave blijkt weer het precieze plezier waarmee Bibi schrijft. In gedichten over evenhoevigen (zoals de gerenoek, de giraffe, de oryx, het nijlpaard en vele andere) swingt ze heerlijk heen en weer tussen grap en informatie, tussen poëzie en interessante details. Ze varieert in vorm: het ene gedicht is een radioverslag van het grote rivieroversteken van een troep gnoes, het volgende is een contactadvertentie.
Annemarie van Haeringen moet geglunderd hebben bij het ontvangen van deze gedichten. Je ziet hoeveel plezier ze had bij het tekenen, en ook zij varieert in vorm en toon. Prachtig zijn bijvoorbeeld de in groen gewas verscholen kleine kantjil en de bijna uitgegumde oryx.
Natuurlijk was elk boek van Bibi al een aanwinst voor de Nederlandse non-fictie voor kinderen, maar deze Dumon Tak/Van Haeringen is óók nog eens een aanwinst voor de Nederlandstalige kinderpoëzie. Waarmee het gelijk van de jury van de Theo Thijssenprijs 2018 opnieuw ruimschoots bewezen is.
P.S. Bijzonder dankbaar ben ik, uiteraard, voor de stem-oproep van de tapir.
