Hoe begint een auteur een boek? In het geval van dit recentste verhaal van de vermaarde Kate DiCamillo kan ik me voorstellen dat een aantal zeer andersoortige schepsels haar hoofd in stroomden: een meisje dat verslaafd is aan (vreemde) superheldenstrips, net als haar vader, die ze helaas wel vaak moet missen, omdat haar ouders net gescheiden zijn, dan een jongen van haar leeftijd, die niet alleen ongelooflijk wijsneuzig en belezen lijkt te zijn, maar ook nog eens tijdelijk blind is (uit keuze), verder nog een vreemde buurvrouw, een vreemde moeder, én een eekhoorn, die over superkrachten blijkt te bezitten, en... gedichten schrijft. Zie daar maar eens een boek van te maken. Maar DiCamillo heeft er wel ervaring mee en houdt de gekte in dit boek in balans. Het is een onalledaagse kinderroman geworden, voor behoorlijk belezen kinderen, met geslaagde striptekeningen die werkelijk verluchtigen. En het geheel is flink upbeat - ook fijn.Dit boek werd vertaald door Harry Pallemans.
