George is een jongen, maar dat is ze niet. Dat is ze alleen maar aan de buitenkant. Ze verzamelt zo graag modetijdschriften, maar haar oudere broer en haar moeder mogen dat niet weten... Gelukkig is Kelly er: Georges beste vriendin. Zij helpt George om de hoofdrol in het schooltoneelstuk te krijgen - wat nog moeilijk genoeg is, want de juf vindt dat alleen meisjes auditie mogen doen. Maar George ís een meisje!
Dit lieflijke boek werd in de Verenigde Staten al hogelijk geprezen door bijvoorbeeld John Green. En hij heeft gelijk. Het leest heerlijk, het is heel aandoenlijk hoe de rest van het gezin probeert om George te leren begrijpen (vooral de oudere broer vond ik ontroerend) en Alex Gino kiest niet voor een te gemakkelijk jubel-happy end. Consequent duidt hij George met 'zij' aan, en dat is niet alleen logisch, maar hiermee maakt het toegankelijke boek meteen duidelijk wat de ware echtheid is van Georges identiteit. Kortom: dit boek over 'genderqueer'-heid is niet alleen maar mooi en goed, maar ook belangrijk. Het is erg goed dat het er nu ook in het Nederlands is.
Dit boek werd vertaald door Carla Hazewindus.