ELKE DAG EEN DRUPPEL GIF - Wilma Geldof (The House of Books)

Een jongen die opgroeit met ouders die de foute keuze maken - ze zijn overtuigd NSB'er, vooral Maartens vader. Maarten zelf is elf als de Tweede Wereldoorlog begint, maar ook wat later, als leerling van de Reichsschule, ziet hij de andere kant niet. Integendeel, hij is trots op wie hij op die school kan zijn. En - hoe knap van de schrijfster - het is te begrijpen. Dat het te begrijpen is, is behalve door het sterke psychologische portret, ook aan het mooie perspectief te danken. Maarten vertelt het achteraf, want het boek begint na de oorlog, als hij zich zo lang mogelijk stil probeert te houden, in een onooglijk en onopvallend baantje. Maar dan ontmoet hij Hanne. En zij trekt en duwt aan hem, en Maarten laat aan zich duwen en trekken. Tot hij gaat praten. En dan komen alle nuances boven. Vooral dat laatste is zo knap aan dit boek. Ook voor de lezer verschuiven de oordelen voortdurend. En we gaan over onszelf nadenken: hoe fout, hoe goed zijn we, zouden we geweest zijn, en kun je dat eigenlijk wel zeggen? Een sterk boek, intrigerend en meeslepend, en vooral: zeer genuanceerd.

DE ZEEPRIDDER EN DE HEKS VAN HEINDE EN VER - Kristien In-'t-Ven en Mattias De Leeuw (Lannoo) - BORIS ZIET HET LICHT/GRAAG TRAAG, BORIS - Andrew Joyner (Abimo)

De auteurs die een boek op een heel simpel leesniveau kunnen schrijven dat ook nog eens grappig, swingend en spannend is zijn zeldzaam. In wat nu het tweede deel van de reeks over De Zeepridder is slaagt Kristien In-'t-Ven daar wel in. In een verhaal waarin de gebeurtenissen in een vrolijk tempo aan komen rollen weet ze ook echt goede grappen te maken. Sommige stukjes van het verhaal kun je heerlijk hardop lezen - ook al een goed criterium voor eerste leesboeken. De kleurrijke, beweeglijke tekeningen van Mattias De Leeuw voegen zeer veel schwung toe aan het boek. Soms zijn ze net zo puntig als de tekst, soms nemen ze de ruimte om in een eigen spread een decor te schilderen waardoor het verhaal werkelijk achtergrond krijgt.

De reeks over zwijntje Boris - uitgegeven door Abimo en vertaald door Aag Vernelen- is ook erg grappig. In een soort stripvorm lezen we (op het allersimpelste niveau!) over Boris die in het derde boek bang is in de nacht en in deel vier op klassenuitstap is en de boel flink versjteert. De tekeningen zijn van eenzelfde laconieke toon als de tekst en dat maakt deze serie van een zeldzaam aanstekelijk niveau.

IK BEN EIGENLIJK TOCH WEL HEEL ERG EEN BEETJE GEK OP JOU - Sylvia van Ommen (Leminscaat)

Door een mooi uitgespaard patrijspoortgaatje midden op de cover van haar nieuwste boek zien we het al: de aandoenlijke dierfiguren van Sylvia van Ommen zijn terug.
Dat is geweldig nieuws, want hoe hartveroverend waren haar tekeningen al in DROP en DE VERRASSING. Als we het nieuwe boek openslaan is het meteen al genieten van een in de spotlights staande balletcavia-op-skateboard (de hoofdpersoon, ik ga er tenminste vanuit dat het een cavia is) en meteen erna de beweeglijke silhouetjes van hetzelfde diertje op de schutbladen. En dan de laconieke zinnetjes op de volgende bladzijden, die samen het verhaal van een grote verliefdheid vertellen, en steeds beginnen met 'Ik ben...' Het is ongelooflijk genieten van elke bladzijde opnieuw. De tekeningen zijn precies en soepel, grappig en ontroerend. Het boek doet met je wat caviaatje ook gebeurt: het laat je vallen. Op hem. Op zijn verhaal. Op het heerlijke werk van Sylvia van Ommen.