BRIEFJES VOOR PELLE - Marlies Slegers (Luitingh Sijthoff)

Pelle zit in de brugklas en een jaar geleden overleed zijn vader. En, zoals Pelle zegt, zijn moeder ging ook een beetje dood, want het is een jaar van depressie geweest. Net als voor Pelle zelf: hij is een stille piekeraar geworden, die vindt dat hij niet mag huilen en zijn emoties bestrijdt met het reciteren van rijen feitjes. Gelukkig waren er basisschoolvriendin Eva, en vrolijk buurmeisje Bloem. Maar nu, een jaar nadien, gebeurt er iets bijzonders: Pelle krijgt een doos met briefjes die zijn vader voor hij stierf voor zijn zoon geschreven heeft. Pelle mag er elke week één openmaken. 

Die briefjes zijn een bijzondere motor voor dit rouwverwerkingsverhaal. Net als Pelle kun je nauwelijks wachten om te weten wat er op het volgende briefje staat. En als een van die ongelezen briefjes kwijtraakt ben je even net zo ontredderd als Pelle. Maar hij weet dóór de briefjes nieuwe eigenschappen in zichzelf te ontdekken. En dat niet alleen: er komen ook nieuwe mensen in zijn leven, en dat van zijn moeder.

Een van de charmes van dit boek is hoe dicht Marlies Slegers ons bij Pelle laat komen. Vanaf de eerste bladzijde leef je met hem mee. Dat komt niet in het minst door de prachtige kleine observaties. Zo staat er op pagina 142: 'Zo nu en dan kijkt hij me aan en dan glinsteren zijn ogen, alsof ze natgeregend zijn.' Hoe sterk is dat gevonden? Door dat ene woord, 'natregerend', zie je meteen voor je hoe er naar Pelle gekeken wordt in deze scène. Briefjes voor Pelle is een warm, menselijk boek, dat door de precisie en de helderheid uitstijgt boven andere rouwverwerkingsboeken.   

232 pagina's, leeftijd: 10+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel, of bestel het hier.

HET JUNGLEBOEK - naar THE JUNGLE BOOK van Rudyard Kipling - Daan Remmerts de Vries & Mark Janssen (Volt)

Zoals heel veel mensen las ik het oorspronkelijke The jungle book van Kipling niet. Ik zag ook de Disneyfilm pas heel laat, en vond die nogal onsamenhangend. Met dat gematigde enthousiasme begon ik aan de bewerking door Daan Remmerts de Vries en Mark Janssen, maar al snel sloeg die gematigdheid om in gretigheid. Hier geen bijeengeraapt en geromantiseerd verhaal, maar een spannend en opwindend relaas over een wolfjongen, een mensenkind dat opgroeit in het oerwoud.

Dat ligt natuurlijk aan de rijke bron waar Remmerts de Vries uit kon putten (hij koos voor deze uitgave alleen de Mowgli-verhalen, en bracht er een bepaalde lijn in aan), maar ook aan zijn vertelkunst. Hij zorgt dat elk hoofdstuk spannend is, met grappen op de juiste momenten, met zinnen die je naar de zinnen die erna komen slepen - en dan wordt er ook nog waarlijk nagedacht over het verschil tussen dieren- en mensenrijk. De personages zijn aandoenlijk en steeds heel eigen, met als hoogtepunt misschien wel het heel zinnelijke hoofdstuk over de lente, waarin alle dieren opeens lijken te moeten gehoorzamen aan de roep van de 'nieuwe stemmen' en Mowgli, het wolfmensenjong, dat in eerste instantie totaal niet herkent. Ook fijn trouwens: het rauwe van dit boek. In deze versie is Het jungleboek absoluut geen zoet sprookje voor kleuters.  

De tekeningen zijn, net als de bewerking, heel sterk. Goeie keuze van de uitgever om deze twee kunstenaars te vragen samen te werken. Mark Janssen toont de centrale vijand, Shere Khan, in volle glorie en van heel dichtbij, waarmee hij het ontzag en de angst van de oerwoudbewoners goed overbrengt. Maar ook het wilde slingeren van de bavianen, de imposante olifant Hathi en vooral de massaliteit van de 'rode honden' zijn heel krachtig in beeld gebracht. Vergeet dus eventuele nieuwe plannen om deze klassieker nog eens na te vertellen: deze uitgave lijkt me behoorlijk definitief.

136 pagina's, leeftijd: 9+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel, of bestel het hier.       

DE DRAKENBERG - Paul van Loon, tekeningen van Hugo van Look (Leopold)

Dit najaar verscheen deel tweeëntwintig (!) in de Dolfje-Weerwolfje-serie. Daarmee is het zéker de langst lopende Nederlandse kinderboekenserie van de laatste decennia, maar ook een van de meest langlopende ooit. Henri Arnoldus kwam met Tup en Joep tot twintig, Dick Laan schreef negentwintig Pinkeltje-boeken, de serie Wipneus en Pim kende zevenendertig delen, maar werd door diverse auteurs geschreven, en ja: de oorspronkelijke Kameleon-serie van Hotze de Roos had zestig delen. Om De Roos in te halen moet Van Loon dus nog even door, maar wie zegt dat dat niet zal gebeuren? De nieuwe delen van Dolfje zijn nog altijd fris.

Dat geldt zeker voor De Drakenberg, en dat is omdat het verhaal zich dit keer in Japan afspeelt. Dolfje gaat met vader en moeder, plus Timmie en neef Leo (die zo geinig praat en ook weerwolf is) naar het verre land, maar krijgt van opa een opdracht mee. Dolfje moet in Japan een oude kunstenaar ontmoeten die Hokusai heet, en hij moet hem een pakje overhandigen. In dat pakje blijkt later een hoed te zitten, de zogenaamde Tweelinghoed. Met die hoed moet een ziek meisje, dat zich vertoont in de gedaante van een ziek wit vosje, gered worden. Maar natuurlijk zijn er tegenkrachten: rode vossen stelen de hoed.

Wat volgt is een bijzonder avontuur. Het lukt Paul van Loon om de fans van Dolfje op heel natuurlijke wijze met de kunst en cultuur van Japan in aanraking te laten komen. Zo komen zowel de beroemde golf van de klassieke kunstenaar Hokusai als de berg Fuji voorbij. Maar zelfs begrippen als yokai, kitsune en torii worden op soepele wijze in het spannende verhaal ingepast. Compliment ook voor de tekeningen van Hugo van Look, die alles nog kleurrijker én toegankelijker maken. Aan het eind van het boek vertelt Van Loon over zijn eigen reis naar Japan. Daaruit blijkt zijn liefde en bewondering voor het land, een liefde en bewondering die hij op tintelende wijze om heeft weten te zetten in een avontuur van zijn geliefde personages.    

184 bladzijden, leeftijd: 7+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel, of bestel het hier.

DE NAAM VAN MIJN VADER - Rindert Kromhout (Leopold)

Wie De naam van mijn vader, het nieuwe boek van Rindert Kromhout, dichtslaat is een beetje droevig. Na drie bijzondere delen over het leven van schrijver Klaus Mann (1906-1949) is het echt voorbij. Op pagina 243 laat Kromhout Golo Mann, Klaus' jongere broer, zeggen: 'Mijn broer had er zijn leven lang een groot talent voor om zichzelf in de problemen te brengen.' En drie boeken lang (eerst verscheen Een Mann en daarna En ik was zijn held) heeft de lezer gezien hoe Kromhout van die problemen en van de man erachter meeslepende literatuur heeft gemaakt. 

In dit deel is Mann een eind in de dertig en is de Tweede Oorlog net afgelopen. Klaus is in het Amerikaanse leger gegaan en nu rijdt hij, in 1945, van Italië naar Duitsland om voor het eerst weer de plek waar hij opgegroeid is te zien. Zijn vader, moeder, oom, zussen en broers verblijven allemaal vanaf het begin van de oorlog in Amerika, en tijdens de autorit door Europa vertelt Klaus Mann aan de jonge Amerikaanse soldaat die hem vergezelt hoe de Manns de oorlog zijn doorgekomen. Hoe zijn vader, de met de Nobelprijs voor de Literatuur bekroonde Thomas Mann, ook overzees verafgood wordt, hoe die vader zich eindelijk tegen de nazi's uitgesproken heeft, hoe vrij zus Erika nog steeds is, hoe Klaus nog altijd worstelt met de schaduw waar zijn vader hem in stelt, én hoe het contact met zijn jongere broer Golo, ook homoseksueel en ook schrijver, zich ontwikkelt. Dat laatste was een sterke behoefte na deel twee, dus wat fijn dat Kromhout ons nu ook meer over Golo vertelt. Met Golo eindigt het boek dan ook. 

Dat er geen vierde deel zal komen is duidelijk: Klaus Manns leven is voltooid. Dat maakt dus droevig, maar tegelijkertijd verheugt de lezer zich, met het dichtslaan van dit laatste boek, dat er een uniek project in de Nederlandse literatuur volbracht is. Zó levendig en toegankelijk schrijven over een auteursfamilie in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw, hen zo fris dichtbij brengen: niets dan respect voor Rindert Kromhout. De enige vraag die nog rest is: en nu? Wat komt er ná deze trilogie?

252 pagina's, leeftijd: 15+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel of bestel het hier.          

ALS JE NAAR DE AARDE KOMT - Sophie Blackall (Querido)

Er cirkelen audioschijfjes in de ruimte met daarop geluiden van de aarde. Van groeten in allerlei talen tot het zingen van een walvis. Die schijfjes zijn naar het universum gestuurd voor als heel misschien, héél misschien, buitenaards leven ze aantreft en een manier vindt om ze af te spelen - dan weten ze alvast iets van ons. Eenzelfde principe ligt ten grondslag aan het kleurrijke Als je naar de aarde komt van kunstenaar Sophie Blackall. Zij vroeg zich af: wat zouden aliens echt van onze planeet moeten weten? Ze stelde de vraag aan heel wat kinderen, uit allerlei landen op aarde, en hun antwoorden combineerde ze tot een tekst die de eventuele alien heel precies informeert - een tekst die ze vervolgens uitbundig illustreerde.

De illustraties in dit boek zijn dan ook wonderbaarlijk. Het begint al met een schutblad waarop we een rood opkomende zon zien, een huisje met een warm rood dak en met gele, oranje en roze lichten achter de ramen, met vanuit één raam een slingerend lint, dat weer leidt naar de titelpagina, waarop dat lint weer te zien is, nu met de eerste tekst erop. Onder huisje en zon zien we een deel van de aarde, en in plaats van groen en waterig kiest Blackall voor een prachtig gearceerd diepdonker ochtendblauw, wat meteen al zo'n treffend kleurenpalet is, dat het oog nu al betoverd wordt.

Die betovering duurt voort. Of Blackall nu in- of uitzoomt, altijd is er een heel mooie pagina-opbouw en altijd wil je, voordat je omslaat, even de tijd nemen om alles goed in je op te nemen. Als je naar de aarde komt brengt een basisidee en een uitwerking van dat basisidee die je doen denken dat dit boek er altijd al was. Misschien is dat het kenmerk van echt universele boeken: de tevredenstemmende vanzelfsprekendheid ervan.

Dit boek werd vertaald door Hans & Monique Hagen. 80 pagina's, leeftijd: 5+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel, of bestel het hier.

CONFETTIREGEN en ROZE BRIEVEN - Splinter Chabot (Spectrum)

In Confettiregen, de autobiografische roman die net voor de eerste coronalockdown uitkwam en een bestseller zou worden, de roman ook die technisch gezien niet als young adult roman is uitgekomen, maar, vind ik, door alle jongeren gelezen zou moeten worden - in Confettiregen dus, noteert Splinter Chabot nadat hij als student voor het eerst met een jongen mee naar huis is geweest: 'In mijn hoofd sneeuwde het, het sneeuwde verliefdheid, als in een sprookje.' Zo uitbundig als dit klinkt, zo uitbundig is ook dit boek geschreven. Het sneeuwt beelden zoals het bonte snippertjes regent in een confettiregen. Die vrolijke fladderpartij van een schrijfstijl is maar één van de charmante kanten van dit boek. Chabot is overduidelijk een jongen die oog heeft voor de aanrakingen van de zon (de zin die volgt op de zojuist geciteerde is niet voor niks: 'De zon speelde ondertussen de jarige, met een traktatie van stralen in overvloed.') 

Maar wat hij overtuigend duidelijk maakt in dit boek is dat een zon-omarmer vaak de tegenkant evenzeer kent. Het hart van Confettiregen vormt het verslag van de jaren dat de hoofdpersoon Wobie, het alter ego van de schrijver, zich terugtrekt uit alle warmte om hem heen, omdat hij ontdekt heeft dat hij op jongens valt. Chabot laat ons bewonderenswaardig dichtbij komen: van binnenuit maken we mee hoe iemand die niet automatisch mee kan hollen met de meerderheid simpelweg geen honderd procent zekerheid heeft dat na een coming-out zijn wereld niet kapot zal gaan. Al was het alleen maar omdat je in het nieuws al jarenlang ziet hoe sommige LHBTQIA+-ers in andere landen én in eigen land aangevallen worden. Dat Confettiregen door zoveel mensen als herkenbaar wordt ervaren heeft te maken met de goed gekozen episodes waarin Chabot ons meeneemt. Soms zijn het korte anekdotes, soms diepgaande overdenkingen, soms ronduit spannende verslagen - en ze maken dat je dit boek eigenlijk in één keer wilt verslinden.

In het tweede boek, Roze brieven, vertelt de schrijver hoe hij tijdens een verblijf in Zweden de stapel brieven doorneemt die mensen hem naar aanleiding van Confettiregen hebben gestuurd. Die brieven zijn lief, mooi, confronterend, en soms ook ronduit verdrietig. Bijzonder zijn daarbij de heel liefdevolle reacties die Chabots jongste broer en Chabots moeder schreven. Die twee brieven, en Chabots overdenkingen erbij, brengen ook uitbreiding en verdieping aan op het verhaal uit Confettiregen.

Samen met de overtuigende mediaoptredens van Splinter Chabot, waarin hij zijn woorden ogenschijnlijk makkelijk, maar altijd heel zorgvuldig kiest, zijn deze boeken een belangrijke roze bruisbal in onze huidige samenleving. Of zoals hij zelf schrijft in Roze brieven: 'Wij zijn een nieuwe generatie. Een generatie die niet meer vraagt om respect maar respect zal eisen - van iedereen. Die strijdbare middelvingermentaliteit hebben we hard nodig. Al die kleine en grote pogingen tot vernedering vormen druppels in een grote, onstuitbare roze rivier. En elke blokkade, elke hobbel, elke dam zal omver worden geblazen door de roze waterval. Om op die manier te laten zien wat verliefdheid is, wat vrijheid is.' Dat Splinter Chabot precies dat laatste met kleur, swing en ritme wil doen, is een zon in dit beschaduwde jaar.  

Confettiregen: 342 bladzijden, koop dit boek bij je lokale (online) boekhandel, of bestel het hier.

Roze brieven: 168 bladzijden, bestel hier.

SAMEN ZIJN WE THUIS - Stephanie Parsley Ledyard & Chris Sasaki (Gottmer)

Thuis is 'samen vegen als er scherven zijn' - zomaar een mooie zin uit Samen zijn we thuis, een prentenboek uit de Verenigde Staten dat onlangs in een fijne vertaling van Jaap Robben in het Nederlands verscheen. Het gaat over een van de grote poten onder ons bestaan: ons huis. Of beter: daar waar je je thuis voelt. Want hoe gaat dat als je gaat verhuizen? Hoe zit dat dan met dat thuisgevoel? Stephanie Parsley Ledyard schrijft dan heel mooi: 'Thuis is wat je achterliet terwijl het nieuwe op je wacht.' Totdat de verhuizing allang een feit is en je aan een nieuw huis/thuis went.

De woorden vangen zowel het nestgevoel als het ontwortelde gevoel mooi, in karige zinnen, maar het beeld doet het meeste. De platen van Chris Sasaki zijn prachtig. Doordat je de kwaststroken ziet, ervaar je een diepte, die driedubbel versterkt wordt door het schitterende kleurenpalet waar de tekenaar zit van bedient. Soms baadt een spread in allerlei lever/oranje-tinten, soms is het paars.mauve, maar meestal zijn het nog heel veel schakeringen daar tussenin. Het ontbreken van contourlijnen maakt alles nog een tikje zachter. Een boek dat voelt als de comfortabel warme bank waarin je het voorleest. 

Dit boek werd vertaald door Jaap Robben. 32 pagina's, leeftijd: 4+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel, of bestel het hier.   

DE WONDERBARE REIS VAN NILS HOLGERSSON - Selma Lagerlöf, Bette Westera, Martijn van der Linden (Gottmer)

Ik weet ook niet hoe het mogelijk is, maar hoewel ik van alles wat uit Zweden komt houd, en zelfs meerdere boeken van Selma Lagerlöf (Nobelprijs voor de Literatuur 1909) las, ben ik nooit toegekomen aan haar beroemdste boek: dat over de jonge Nils Holgersson die krimpt tot kaboutergrootte en daarna op de rug van een gans over heel Zweden vliegt. Omdat uitgeverij Gottmer aan Bette Westera vroeg een nieuwe bewerking te maken en aan Martijn van der Linden om die uitgave van nieuwe tekeningen te voorzien heb ik het boek nu eindelijk gelezen - en met welk een plezier!

Omdat ik het origineel niet ken kan ik niet precies zien wat de ingrepen van Westera zijn geweest, maar zeker is dat het een flinke klus geweest moet zijn en dat ze erin geslaagd is om er een lekker leesboek van te maken. Dat ook nog eens overzichtelijk is, met al die Zweedse namen en met steeds een nieuwe plek van handeling. Want De wonderbare reis van Niks Holgersson was niet alleen een opdracht aan Westera: dat was het voor Lagerlöf ook! Aan haar werd gevraagd een aardrijkskundeboek te maken. Dat vertelt ze trouwens zelf aan de lezer, want in het een na laatste hoofdstuk voert ze zichzelf op als een van de personen die Nils tegenkomt. Geen simpele klus, om alle delen van Zweden aan de orde te laten komen, en toch een vloeiend verhaal te schrijven.

Bijzonder aan het verhaal is ook dat Nils in het begin helemaal niet zo'n leuk mannetje is. Zijn verandering, onder invloed van de wilde ganzen, en vooral van hun wijze leidster Akka van Kebnekaise, is een mooie groeilijn in het verhaal. Maar het boek roept ook weer de liefde voor het Scandinavische landschap, de Scandinavische winter en de Scandinavische zomer in de lezer op - dat wat we uit films kennen herkennen we ook hier weer in ruime mate.

Maar dat deze heruitgave echt boven andere bewerkingen uit springt komt toch vooral door het werk van Martijn van der Linden. Hij schilderde bij elk hoofdstuk een plaat die spat van de kleuren en van de bijzondere perspectieven. Deze illustraties vervoeren je echt. Of het nu de platen zijn waarop we Nils op de rug van zijn gans zien, of die waarop het Noorderlicht aan de hemel danst, of de landschappen, of de twee prenten die ik het allermooist vond (pagina 217, Nils spartelend in de bek van een beer, tegen een groene avondlucht en pagina 328, tien wolven plus hun schaduwen op het ijs) - ze toveren ons naar het Zweden van zo'n honderd jaar geleden én ze betoveren ons. Samen met de schitterende vormgeving van Suzanne Nuis maken ze van dit boek een stralende prestatie.

 370 pagina's, leeftijd: 9+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel, of bestel het anders hier. 

EEN TOUW IN DE LUCHT - Mattias De Leeuw (Lannoo)

Opeens hangt er een rood lint in de lucht. En er rent een hondje achteraan. Dat hondje volgen we door dit hele tekstloze prentenboek (waarin het hondje zelf weer gevolgd wordt door een kat) en natuurlijk volgen we ook dat rode touw. Waar eerst een zwemster aan blijft hangen, dan een als superheld verkleed jongetje, dan een glazenwasser, een aap en een ontsnapte gevangene. Hoe komen die ooit weer beneden? 

Het zijn allerlei heerlijke verhaallijnen om te volgen, ook doordat elk van de door het lint meegenomen figuren achtervolgd wordt door redders. Het geheel mondt uit in een enorme reddingsoperatie, of eigenlijk meerdere reddingsoperaties tegelijkertijd. Daardoor is er zoveel te kijken in dit boek, en kan er heel vaak weer voorin het boek begonnen worden.

Mattias De Leeuw houdt alle verhaallijnen duidelijk door elk van de personages die aan het touw meezwieren een eigen kleur te geven (slim!). En hij zorgt ook nog eens voor een fijn einde aan dit heel originele kijkboek (tipje van de sluier: het hondje heeft er nog steeds mee te maken!). 

32 pagina's, leeftijd:  4+. Koop dit boek online bij je plaatselijke boekhandel, of anders hier. 

 

DAG DROL - Floor Bal & Emanuel Wiemans (Gottmer)

Dag drol, dat als ondertitel heeft: de grote reis van eten: van je mond tot in de wc en verder, is een voorbeeld van een heel geslaagd non-fictie-prentenboek. Floor Bal vertelt in heldere, stevige zinnen wat er na het eten van bijvoorbeeld een appel precies gebeurt in je lichaam. Op oudste-kleuterniveau worden begrippen als maagzuur, darmen, vertering et cetera - zonder die termen te noemen - heel duidelijk gemaakt. Het is fijn om zulke zuivere, precieze taal te lezen in een informatieboek.

Daarnaast is dit boek ook een schoolvoorbeeld van samenwerking tussen schrijver en illustrator. Emanuel Wiemans kiest voor het laten zien van een drietal kinderen, waarbij het meisje min of meer de hoofdpersoon is, maar ook de twee jongetjes voortdurend meedoen in de uitleg. En hoe slim is de uitleg visueel gedaan! Als het in de tekst gaat over darmen zien we de kinderen bij een glijbaan met allerlei tunnels. Als het gaat over hoe de nieren als een vergiet werken, zien we de kinderen in de weer met een zandbakzeef. Echt heel knap bedacht.

Een derde troef is de blinkende vormgeving van Steef Liefting. Zo'n lange ondertitel overzichtelijk op een omslag plaatsen is geen sinecure, maar Liefting heeft een mooie oplossing gevonden. Dat geldt ook voor het binnenwerk, je hebt het gevoel dat alles precies daar staat waar het moet.

40 pagina's, leeftijd: 5+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel of bestel het hier.   

DE GRAND TOUR VAN HENRY MONTAGUE - Mackenzi Lee (Blossom Books)

De grand tour van Henry Montague is in de oorspronkelijke uitgave (The gentleman's guide to vice and virtue) al sinds 2017 een behoorlijk succes, en nu is er dan ook een Nederlandse vertaling. Het lekker dikke boek vertelt over een 'grand tour', het een-jaar-lang-Europa-rondtrekken dat rijke jongeren blijkbaar deden in de zeventiende eeuw. Een soort geschiedkundige tienertoer dus, die in dit boek gemaakt wordt door de achttienjarige vrienden Henry en Percy, en Henry's jongere zus Felicity.

Daarmee wordt het boek een soort roadtrip, maar ook een liefdesroman: vanaf het begin weet de lezer namelijk alles van de hartstochtelijke gevoelens van Henry voor Percy. Maar De grand tour van Henry Montague is een vol boek. Er komt piraterij in voor, er zijn berovingen, armoede, alchemie, en dan reizen we ook nog eens naar plekken als Parijs, Barcelona, Venetië en Santorini. Je verveelt je geen seconde, daar heeft Mackenzi Lee wel voor gezorgd. Het gaat over achterstelling van meisjes, over huidskleurdiscriminatie, over leven met epilepsie.

Natuurlijk gaat het ook over de problemen die je in die tijd kon hebben als je 'queer' was. Maar het heerlijke van dit boek is toch dat al die zaken in de schaduw staan van de grote, zinnelijke en emotionele liefde tussen de twee jongens. Het doet daarin een beetje aan de Groene Bloem-trilogie van Floortje Zwigtman denken, ook vanwege de laconieke, wat brutale toon die Henry, de verteller, aanslaat. Hij neemt geen blad voor zijn mond en dat geeft het boek veel flair (de ondertitel is niet voor niks Het onzedelijke reisverslag van een rebelse jonge gentleman). Deze YA-roman leest fijn door, en dan is het ook nog eens het eerste deel van een trilogie. Deel twee gaat over Felicity, en deel drie over het kleine babybroertje. En er is een novelle die aangeeft wat er verder met Percy en Henry gebeurd is. Ik ben benieuwd!

Dit boek werd vertaald door Merel Leene. 422 pagina's, leeftijd: 15+. Koop dit boek bij je lokale boekhandel of bestel het hier.      

HET EILAND VAN OLIFANT - Leo Timmers (Querido)

Heel mooi vormgegeven (door Maarten Deckers en door Timmers zelf) en heel mooi uitgegeven (met stofomslag) door Querido - dat is het nieuwe prentenboek van Leo Timmers. Na vele hoogtepunten in de afgelopen jaren, zoals bijvoorbeeld het alom beprijsde Een huis voor Harry, is er dit keer Het eiland van Olifant, waarin een olifant schipbreukeling wordt op een mini-mini-eilandje. 

Zij (of hij) kan er nét rechtop staan en moet afwachten of er redding komt. Die blijft niet lang uit: het ene na het andere bootje komt langs. Helaas past Olifant in geen van die bootjes, en dus volgt een mooie tournure, waarin Olifant en de net aangekomen schippers de onderdelen van hun in elkaar gevallen boten gebruiken om van het eenzame eiland een prachtig thuis-eiland te maken. 

Zoals altijd blinkt Timmers weer uit in de opbouw van zijn platen en in de opbouw van zijn constructies. De wankele, maar oergezellige bouwwerken doen altijd zo uitnodigend aan dat je er meteen in zou willen gaan verblijven, en ook nu is dat niet anders. Het boek mondt uit in een ode aan het samenzijn, wat het verhaal (dat op rijm verteld wordt, maar ook zonder tekst begrepen kan worden) een mooie extra laag geeft. Daarnaast zijn er de steeds fijnzinniger wordende texturen (in de golven bijvoorbeeld en vooral in de huid van Olifant) en de prachtige breed geschilderde en breed gekleurde luchten. Een ogenfeest dus weer, deze nieuwe Timmers. 

32 pagina's, leeftijd: 4+. Koop dit boek bij je lokale boekwinkel, of bestel het hier.