Het is een prachtig poëziejaar. Na al sterke bundels van o.a. Jaap Robben, Ben Kuipers en Geert De Kockere is er dit flamboyant (en voorbeeldig) uitgegeven AAN DE KANT, IK BEN JE OMA NIET! Bette Westera schreef vierentwintig strak in het pak zittende verzen over oma's en opa's en hun vroegere uitvoering: onberispelijk geschreven, zonder stoplappen of struikelingen. Knap! Ook de opzet van het boek is origineel. Het is heel bijzonder hoe we in het 'eerdere' gedicht soms een nieuw beeld krijgen over de oude dames en heren uit het 'latere' gedicht. De brede decors die Sylvia Weve biedt zijn van een al even grote kracht. Favoriet: de prachtige platen bij de dames Jansen en Verbruggen.