Op
het prachtige omslag van deze Young Adultroman zien we twee jongens die vanaf
een hoger gelegen plek uitkijken over een stad. Zitten ze ergens op een balkon?
Of op een dak?
Zodra
je op ongeveer een derde van dit boek bent weet je dat het de hoofdpersoon
Darius is, een jongen uit Amerika die van Star Trek houdt, en zijn nieuwe
vriend Sohrab. Ze zijn in Iran, in het stadje Yazd. Daar is Darius met zijn
gezin voor het eerst op bezoek bij de familie van moederskant.
Tussen
Sohrab en Darius (die terwijl hij in Iran is ‘Darioush’ genoemd wordt) ontstaat
een heel erg mooie vriendschap, maar minstens net zo mooi is de manier waarop
de schrijver de lezer lange tijd doet raden naar hóé intens die vriendschap nu
precies is.
In
elk geval verandert de reis naar Iran veel voor Darius. Ook dat gebeurt op een
geleidelijke manier, en wat me heel erg beviel aan dit boek was alles wat we
meekrijgen over Iran. Over de Iraanse architectuur. Over het Perzische eten.
Maar ook over Star Trek en over thee – twee van de grote hartstochten van
Darius.
Het
grote thema van het boek is overigens mentale gezondheid. Het is een thema dat
steeds belangrijker wordt en waar gelukkig ook steeds meer over te lezen is.
Khorram schrijft er prachtig inzichtelijk over – een van de vele verdiensten
van dit originele, kalme, intense boek. Het boek kreeg terecht al veel aandacht en lof in de Verenigde Staten. Dat mag
hier ook gebeuren, want het is een uitzonderlijke YA-roman, die ook lang na lezing nog leesherinneringen afgeeft.
Dit boek werd vertaald door Tjalling Bos.
