'Oma's zijn oud. Heel oud. Sommigen waren er al voordat de dinosaurussen bestonden.' Zo begint JOSEPHINA, een prentenboek over een oma en haar kleinkind, over de tijd die oma's achter zich hebben en misschien vóór zich. Er zijn meer prentenboeken over dit thema, maar zelden zijn ze zo mooi geschreven als dit zowel poëtische alsook nuchter-grappige verhaal van Jaap Robben.
Zelden zijn ze ook zo mooi getekend. Merel Eyckerman omlijst alles met bloei - bloei van rozen en andere bloemen (ze zijn bijna op elke plaat te zien en wijzen vooruit naar hoe het kleinkind de toekomst van oma ziet) - maar ook bloei van kleur, van warmte, van een perfecte keuze voor detail en de juiste dosering van grappige absurditeiten. Zo groeien op de tafel waaraan oma foto zit te kijken óók kleine eilandjes met palmbomen. En in een strandscène aan de rand van een voorstelling staat een levensgroot ijsje rechtop in het zand. De patronen van jurken, tapijten en zwemdino's contrasteren prachtig met egalere kleurvlakken (zoals dat van de zee of de piano) en dat alles bij elkaar maakt dat je het prentenboek uiteen zou willen halen en elke bladzijde los zou willen ophangen. Dit boek is een pracht.
'Oma's zijn oud. Heel oud. Sommigen waren er al voordat de dinosaurussen bestonden.' Zo begint JOSEPHINA, een prentenboek over een oma en haar kleinkind, over de tijd die oma's achter zich hebben en misschien vóór zich. Er zijn meer prentenboeken over dit thema, maar zelden zijn ze zo mooi geschreven als dit zowel poëtische alsook nuchter-grappige verhaal van Jaap Robben. 