Hij is onze eigen chroniqueur, Rindert Kromhout, en ik hoop dat hij dat nog lang is. Net zoals ik genoot van zijn trilogie die speelde in de kunstenaarskring rond Virginia Woolf (SOLDATEN HUILEN NIET, APRIL IS DE WREEDSTE MAAND en VERTEL ME WIE WIJ WAREN), zo genoot ik van het eerste boek van dat wat hopelijk een nieuwe trilogie gaat worden: EEN MANN. De hoofdpersoon is dit keer de jonge Klaus Mann, oudste zoon van schrijver Thomas Mann. Zelf is hij ook druk bezig om schrijver te worden, maar de schaduw van die vader ('de tovenaar') is diep en zeer aanwezig. Dat het boek nergens werkelijk zwart wordt komt door de heerlijke omgang tussen de verschillende leden van het gezin Mann. Oudere zus Erika en Klaus zijn twee handen op één buik, en heel mooi is ook de langzaam zichzelf wordende jongere broer Golo (hopelijk krijgt die een eigen boek). Het sterkste is misschien wel dat het zoals altijd fijne lezen dat dit boek teweegbrengt dat we tegelijkertijd óók veel te weten komen van de tijd in Duitsland rond de opkomst van het nationaal-socialisme. Kromhout doet opnieuw iets heel speciaals binnen de Nederlandse jeugdliteratuur (dit doet niemand hem na) en ik zeg het nog een keer: ik hoop dat hij het nog lang zal doen. vrijdag 31 maart 2017
EEN MANN - Rindert Kromhout (Leopold)
Hij is onze eigen chroniqueur, Rindert Kromhout, en ik hoop dat hij dat nog lang is. Net zoals ik genoot van zijn trilogie die speelde in de kunstenaarskring rond Virginia Woolf (SOLDATEN HUILEN NIET, APRIL IS DE WREEDSTE MAAND en VERTEL ME WIE WIJ WAREN), zo genoot ik van het eerste boek van dat wat hopelijk een nieuwe trilogie gaat worden: EEN MANN. De hoofdpersoon is dit keer de jonge Klaus Mann, oudste zoon van schrijver Thomas Mann. Zelf is hij ook druk bezig om schrijver te worden, maar de schaduw van die vader ('de tovenaar') is diep en zeer aanwezig. Dat het boek nergens werkelijk zwart wordt komt door de heerlijke omgang tussen de verschillende leden van het gezin Mann. Oudere zus Erika en Klaus zijn twee handen op één buik, en heel mooi is ook de langzaam zichzelf wordende jongere broer Golo (hopelijk krijgt die een eigen boek). Het sterkste is misschien wel dat het zoals altijd fijne lezen dat dit boek teweegbrengt dat we tegelijkertijd óók veel te weten komen van de tijd in Duitsland rond de opkomst van het nationaal-socialisme. Kromhout doet opnieuw iets heel speciaals binnen de Nederlandse jeugdliteratuur (dit doet niemand hem na) en ik zeg het nog een keer: ik hoop dat hij het nog lang zal doen. 